Un poema de Primo Levi. Perque pas ? Mas ont es l'article teu, mon paure Barcelo ?

Vosautres que vivètz
De mens en mens en seguretat
Dins la dificultat de mai en mai fòrta
De calfar lo vòstre ostal,
Vosautres que trobatz en i tornant de ser
Lo menjar caud, de còps, mas
Sanitàriament de mens en mens segur,
De mai en mai empoisonat
Per d'OGM o de quimia,
E que somniatz encara
De caras amigas que tornaretz veire,
Totun, un còp o un autre
Se non se negan caduna
Dins lo miralh d'un telefonet portable
Autisitc, o d'una television nècia
Que claufida de publicitats
Obsènas e debilitantas :
Consideratz s'aqueste es un òme
Que trabalha dins la fanga
Per enriquir lo que l'espleitan sense vergonha,
O per çò qu'es Josieu o Palestian en país racista,
Que non coneis la patz
Ja que lo liberalisme es la guèrra definitiva
De totes contra totes,
Menada sense rason per d'umans
Denegats dins lo dignitat umana,
Ja que luchan per mièg pan
Mentre que los que los espleitan
S'embucan coma d'aucas,
De mai en mai rics,
Cosideratz l'uman que morís
Per un òc o per un non
E mai que mai per un non,
Tre que non es consent
Amb sa situacion d'espleitat.
Consideratz s'aquesta es una femna,
Sense pel e sense nom
Sense manco la fòrça de se recordar
Los uèlhs vuèges e la fauda freja
Coma una granhòta d'ivèrn.
Meditatz çò qu'es estat aquò:
Vos ordeni aquestes mots.
Estampatz-los dins vòstre còr
Tant a l'ostal coma en camin,
Tant al colcar coma al levar;
Tornatz-los dire als mainatges,
Tornatz-los dire a totes los vòstres
Companhs de lucha e de revòlta.
O que s'escranque vòstre ostal,
Que la malautiá vos empache
E que vòstres filhs vos viren l'esquina
Per anar votar coma d'ases ignorants
per l'ultradreita o lo neoliberalisme.