Opinion
Occitània pròcha de la natura
Un pauc coma leis entrepresas farmaceuticas internacionalas que van cercar de plantas medicinalas en cò deis amerindians. O un pauc coma leis entrepresas de tractament deis aigas que fan pagar sei servicis per l’aiga, un ben comun.
Lei mascas, ne n’avèm auvit parlar. De la vau Masca, e puèi dei cossas. E n’avèm agut traça fins a gaire, dins aquèu canton de Provença preaupenca. Anèm veire lo vilatge d’Aiguinas, dich Aiguinas lei fus. Per parlar quasi d’una istòria de coloneta.
Leis aiguinencs, dich lei buissoniers, coma totei lei gents en campanha, vivián amb la tèrra e la natura. E li èra una, Madama Bousquet (Bosquet en occitan doncas), que demorava fins a la Segonda guèrra la ferma dicha justament de la Medecina, una bastida isolada encara visibla pròcha dei Plans de Canjuers. Li faiá de bevendas e medicaments a basa de plantas medicinalas. Fau pas oblidar lei provèrbis tradicionaus coma: Cu a de sàuvia au jardin si sauva.
E ancuei, mont anar cercar aquelei plantas per se curar a gratis? Ja que l’omeopatia la vòlon deremborsar.
Conoissi de gents que lèvan lo fuèc en Gavotina coma en Pirenèus.
En Provença, parier amb de gents que senton lei venas d’aiga passar sota sei pès amb una branqueta d’aulivier en lei mans coma Velo de Mar.
Lei mascas, ne n’avèm auvit parlar. De la vau Masca, e puèi dei cossas. E n’avèm agut traça fins a gaire, dins aquèu canton de Provença preaupenca. Anèm veire lo vilatge d’Aiguinas, dich Aiguinas lei fus. Per parlar quasi d’una istòria de coloneta.
Leis aiguinencs, dich lei buissoniers, coma totei lei gents en campanha, vivián amb la tèrra e la natura. E li èra una, Madama Bousquet (Bosquet en occitan doncas), que demorava fins a la Segonda guèrra la ferma dicha justament de la Medecina, una bastida isolada encara visibla pròcha dei Plans de Canjuers. Li faiá de bevendas e medicaments a basa de plantas medicinalas. Fau pas oblidar lei provèrbis tradicionaus coma: Cu a de sàuvia au jardin si sauva.
E ancuei, mont anar cercar aquelei plantas per se curar a gratis? Ja que l’omeopatia la vòlon deremborsar.
Conoissi de gents que lèvan lo fuèc en Gavotina coma en Pirenèus.
En Provença, parier amb de gents que senton lei venas d’aiga passar sota sei pès amb una branqueta d’aulivier en lei mans coma Velo de Mar.
Jornalet es possible gràcias al sosten economic e jornalistic dels legeires e benevòls. Se lo podètz sosténer en venent sòci dels Amics del Jornalet o de l'Associacion ADÒC, o tot simplament en fasent un don, atal contribuiretz a far un mèdia mai independent e de melhora qualitat.
òc sem la natura ela meteis , mentre generacions los nòstras ancessors se son metjat ambe tisanas e remèdis de bona famas tirats de la natura. Las drògas èra pels rics!
Per l’aulanièr confirma es lo forniment de tria. Pichon aviái un quenque qu’o fasiá, cercava l’aiga pels paisans, per beurre e tanben per asaigar, l’òrt, la terra. Quora se fasiá mèstier d’un potz novèl sonavon l’avoncle mèu. Atal l’acompanhavi, l’agachavi e mes muishèc cossi far. Trobar l’aiga dirai qu’èra pron aisit çò que me fasiá mascanhar èra de trobar a qu’una prigondor èra l’aiga e lo rag de l’aiga….
Ençò de nosaus a la bòrda avèm begut sonque l'aiga del potz mentre tota la vida, n'en carrejèri d'aiga a semals, òc ben...
"Cada femna deuriá aver d'artemisa dins la camisa" (proprietats emmenagògas).
Un raprochament: " As de sàlvia dins ton òrt, - e siás mòrt ?!"...coma se ditz dins Albigés ( e benlèu pus luènh...)
Levar lo fuòc- pensi que se fa pertot....
Trobar d'aiga ambe un forcatèl ( d'aulanièr- seriá çò melhor-segon çò que se ditz aicí...), se fa , me pensi, un pauc de pertot, tanben
Vòstre comentari es a mand d’èsser validat. Per terminar lo procès de validacion, vos cal encara clicar sul ligam qu’anatz recebre per e-mail a l’adreiça qu’avètz indicada.
Escriu un comentari sus aqueste article
Senhala aqueste comentari