En aquestes tempses que fòrça gents, e mai occitanistas, se mesfisan de l'islam, en l'acusant de totes los mals, defendi al contrari una societat de la convivéncia perfiècha, ara per ara pro utopica, ont cadun pòsca exprimir liurament çò que crei o non. Longtemps, tot semblava simple: las societats tradicionalas èran puslèu unifòrmas, unidas per las meteissas valors. Uèi, tot pareis mai complicat perque los progrèsses, necessaris, del respècte de la persona, an creat de tensions. Tre que qualqu'un exprimís de cresenças o de valors contràrias a çò que pensam, nos còsta d'o acceptar. Exigissèm amb rason lo drech de dire çò que pensam, mas sovent o fasèm a condicion que los autres sián d'acòrdi amb nosautres. Cèrtas, es necite tanben d'aver de valors comunas per viure ensems, en consequéncia se deu respectar los dreches dels que son sovent mespresats o secutats e doncas combatre lo racisme, lo sexisme e tot çò que s'opause a la dignitat umana de totes. Mas aquò nos autoriza pas de sospechar qui pensa pas coma nosautres d'èsser una menaça per la libertat. Avalirem pas lo fanatisme en venent fanatics nosautres.

Quand parli de dos cristianismes, me referissi pas a de diferéncias teologicas que, per malastre, aguèron de consequéncias tragicas en Occitània, de l'exterminacion dels catars a la guèrra civila del sègle XVI fins al secutament dels camisards. Parli d'una oposicion mai prigonda e mai anciana, transversala a las confessions desparièras.

I a totjorn agut, almens dempuèi la fin de l'Empèri de Roma, e ne vesèm encara las consequéncias als Estats Units, en Bolívia o en Brasil, un cristianisme del poder, que, en remandant la justícia a un delà la mòrt, a justificat la somission a l'òrdre terrèstre. Las femnas e las minoritats sexualas se devián taisar, e aquel cristianisme s'es adobat amb las inegalitats socialas, los abuses de las autoritats, l'esclavatge, la deportacion dels negres e l'Apartheid. E mai acceptèt l'orror absoluda del nazisme en inventant la teologia per ieu antibiblica del Jèsus "arian".

Mas n'i a un autre, lo dels anonims, reconeguts sants o non, que luchèron per la patz, socorreguèron los paures e los estrangièrs, o perdèron lor vida pr'amor de la justícia, coma lo pastor Martin Luther King. Es un cristianisme que crei que lo salvament es pas quicòm reservat a un delà la mòrt, mas es una realitat viva uèi. Un cristianisme que crei que se l'Esperit Sant nos transforma, es pas per un endeman malsegur, mas per un uèi que nos baila lo poder de transformar lo Mond. Per ieu, es lo cristianisme de Jèsus.

"Alara lo Rei dirà als de sa drecha: 'Per aicí, los benesits de mon paire, recebètz en eiretatge lo reialme que vos es alestit despuèi la creacion del Mond, qu'aviái talent e me donèretz a manjar, aviái set e me donèretz a beure, èri forestièr e m'aculhiguèretz, èri nud e me vestiguèretz, èri malaut e me vesitèretz, èri en preson e me venguèretz veire.' Alara los justes li respondràn: 'Sénher, quora te vegèrem afamat e te noiriguèrem, assedat e te faguèrem beure, quora te vegèrem forestièr e t'aculhiguèrem, nud e te cobriguèrem, quora te vegèrem malaut e en preson e te vesitèrem?' Lo Rei lor respondrà: 'Amen o vos disi, çò que faguèretz a un dels mai pichons de mos fraires, o me faguèretz.' " (Matieu 25:34-40)