Opinion
Occitan a l'ataca!
En volent en 2011, per la Diada de l'11 de setembre, aparar la lenga catalana, l'autor e enigmista Màrius Serra cridèt "Català a l'atac!" a Barcelona. Es un palindròm, que se legissèm los mots tant d'esquèrra a drecha coma de drecha a esquèrra, trobam la meteissa frasa. En lenga nòstra, per contra, "occitan a l'ataca" o "a l'atac" non es pas un palindròm. Pasmens, cresi qu'avèm d'aver aquela frasa en tèsta coma guida de nòstra accion.
O dirai en pauques mots: rasonam tròp en tèrmes de defensa. Fin finala, dins tota nòstra istòria nos defendèm pendent que d'autres nos atacan. O avèm perdut quasi tot: nòstres territòris liures, nòstra civilizacion, nòstra lenga, nòstra economia. S'avèm pogut recobrar un pauc de reconeissença, es perque avèm luchat per aquò, es perque lucham encara per transmetre nòstra lenga e nòstra cultura, a nòstre entorn e al Mond, d'un biais privat coma public.
Cèrtas, avèm rason de rebutar los assauts estatals contra la lenga qu'aimam, de nos defendre de las reformas del collègi, puèi del licèu, que quitan pas d'aflaquir la misèria que nòstres mèstres an ben volgut de consentir de nos donar, e los avèm mercejats de qualques brigalhas mentre que nos caldriá lo pan entièr. Mentre que, puslèu que d'agradar a nòstres mèstres, nos caldriá venir mèstres de nosautres meteisses.
Ieu vòli lo retorn d'una cultura de l'ataca. Devèm pas res a França, es França qu'o nos deu tot perque existiriá pas sens nosautres, sens lo sacrifici d'aqueles que cresián, bensai d'una manièra ninòia, que nos aduiriá la libertat, l'egalitat, la fraternitat e tantes progrèsses. S'a d'unes lor son esfraioses los concèptes de "nacion" e mai de "pòble", me pensi que ganharem pas res se nos consideram etèrnament someses a un estat que s'es bastit sus la destruccion de sos pòbles. Avèm, al contrari, de trobar lo camin de l'unitat e de la dignitat per exigir, non pas mendicar, una politica lingüistica que nos mene pauc a cha pauc cap a l'ensenhament obligatòri generalizat de la lenga occitana sus tot lo territòri.
Aquela reparacion istorica, pretendi pas que siá de bon conquistar sens esfòrces caparruts. Totun, jamai la daverarem se contunham, devesits, de cercar de nos desencusar d'èsser çò que sèm.
Occitan·a·s, a l'ataca!
O dirai en pauques mots: rasonam tròp en tèrmes de defensa. Fin finala, dins tota nòstra istòria nos defendèm pendent que d'autres nos atacan. O avèm perdut quasi tot: nòstres territòris liures, nòstra civilizacion, nòstra lenga, nòstra economia. S'avèm pogut recobrar un pauc de reconeissença, es perque avèm luchat per aquò, es perque lucham encara per transmetre nòstra lenga e nòstra cultura, a nòstre entorn e al Mond, d'un biais privat coma public.
Cèrtas, avèm rason de rebutar los assauts estatals contra la lenga qu'aimam, de nos defendre de las reformas del collègi, puèi del licèu, que quitan pas d'aflaquir la misèria que nòstres mèstres an ben volgut de consentir de nos donar, e los avèm mercejats de qualques brigalhas mentre que nos caldriá lo pan entièr. Mentre que, puslèu que d'agradar a nòstres mèstres, nos caldriá venir mèstres de nosautres meteisses.
Ieu vòli lo retorn d'una cultura de l'ataca. Devèm pas res a França, es França qu'o nos deu tot perque existiriá pas sens nosautres, sens lo sacrifici d'aqueles que cresián, bensai d'una manièra ninòia, que nos aduiriá la libertat, l'egalitat, la fraternitat e tantes progrèsses. S'a d'unes lor son esfraioses los concèptes de "nacion" e mai de "pòble", me pensi que ganharem pas res se nos consideram etèrnament someses a un estat que s'es bastit sus la destruccion de sos pòbles. Avèm, al contrari, de trobar lo camin de l'unitat e de la dignitat per exigir, non pas mendicar, una politica lingüistica que nos mene pauc a cha pauc cap a l'ensenhament obligatòri generalizat de la lenga occitana sus tot lo territòri.
Aquela reparacion istorica, pretendi pas que siá de bon conquistar sens esfòrces caparruts. Totun, jamai la daverarem se contunham, devesits, de cercar de nos desencusar d'èsser çò que sèm.
Occitan·a·s, a l'ataca!
Jornalet es possible gràcias al sosten economic e jornalistic dels legeires e benevòls. Se lo podètz sosténer en venent sòci dels Amics del Jornalet o de l'Associacion ADÒC, o tot simplament en fasent un don, atal contribuiretz a far un mèdia mai independent e de melhora qualitat.
Concretament es la lucha armada que nos prepausètz ? Sens un apièg del pòble es quita pas la pena d'i soscar. Fa bèl temps que se'n fot lo pòble ! Doncas somiatz.
Adieusiatz, que tombi sur l'article aqueste per hasard, ieu soi un jove que apren la lenga nostra per los libres, ieu ne la parli pas encara plan. Ieu pensi que es vertadier cau atacat mas sense esser trop violents. Ieu ai vist que en lo vostre jornal i a dels gents que son un pauc trop enrabiats contra los occitans es plan dommatge. Els ne se renden pas compte que deven dejar de estar alienats. A planleù
Completament d'accordi amb tu. Es per aquo que cal sortir l'ensenhament de l'occitan de l'educacion nacionala. Tropes d'occitans-istas son sus la defensiva. ço melhor es l'ataca. Nos cal batre per botar l'ensenhament de la lenga jos la responsabilitat d'elegits del pais. Cal que siague competéncia de Tolosa, Marselha, Bordèu, etc Es un escalon ont nos podem batre. 500 personas a Paris fa rire lo monde. Mentre que los CR los podem anar trapar un per un e lor brandir las pelhas.
Vòstre comentari es a mand d’èsser validat. Per terminar lo procès de validacion, vos cal encara clicar sul ligam qu’anatz recebre per e-mail a l’adreiça qu’avètz indicada.
Escriu un comentari sus aqueste article
Senhala aqueste comentari