Opinion
Es lo Macron que decidís
Sèm, ac sabèm, devath un regime presidenciau, es a díser que, mercés a la collaboracion de sénhers Chirac (alinhament deus mandats de deputat e de president) e Jospin (inversion deu calendari de las eleccions), tot lo poder de l’Estat francés se tròba ara entre las mans d’un òmi sol, lo president.
Cau tornar brembar que lo parlament a pas la man sus son calendari pròpi e que l’article 49.3 servís de passar per dessús, per cas.
Las entitats localas an pas nat poder, que sian comunas, despartaments o regions. La region pòt “gerir los licèu”, ça disen, levat que poden pas causir ni lo programa ni quitament l’emplçament d’un futur licèu. Tot es centralizat sus un sol burèu a París.
Pas besonh de’vs díser qu’aquò va a en contra de çò que, uei lo dia lo pòble voleré: mès de democracia dirècta e lòcs de presa de decisions mès pròches. Mes aquò rai …
Se cau doncas resignar a çò qu’un òmi solet aja lo poder de decidir sus subjèctes tan variats que: lo foncionament deus espitaus, de la justícia, l’ors dens los Pirenèus, los Jòcs olimpics de 2024, lo sistèma de retirada (solide), l’educacion deus dròlles, las lengas, l’avenidor energetic, lo ròtle de la polícia, las missions de l’armada en Africa, e sabi pas qué encara.
Nos demandam doncas se lo tipe que s’a cargat lo costume a la capacitat d’ac hèr, s’aquò es possible, quauqu’un que sia omniscient e absoludament consacrat au ben comun …
Per çò deu subjècte que’ns pertòca, sabèm ara que l’Emmanuel Macron a pas nada cultura aquò dessús, que digoc un jorn de sons grands, bigordans, que parlavan “lo pirenenc”, lenga qu’inventèc suu pic davant un auditòri que benlèu le trobèc fòrça saberut pr’amor de las polidas frasas que hasèva. Una misèria.
La subervida de las lengas e de las culturas depen doncas ara de quauqu’un que’n sap pas ren mes que, benlèu, sap pas que’n sap pas ren, qu’ignora sens de dobte son ignorància.
Podèm imaginar qu’es la medisha causa end’autes subjèctes? Aquò nos pòt espaurir un drin. Sovent quan ne parli dambe la mair qu’es, per sa consomacion excessiva deu finestron, un sondatge d’opinion sus çò que poden pensar lo monde, ça ditz que solide “sap s’entornejar de monde que saben”. Es tanben aquò lo problèma.
Ça’u responi: “As votat, tu, ende causir los que marmusan a l’aurelha deu president?”
Solide, l’òmi es entornejat de tota una cort de “conselhèrs” que podèm aperar “lobbistas”, e que degun, au miei deu pòble, a pas causit.
Sabèm que n’i a pas de sauvador suprème, es dit dens la cançon, e doncas caleré començar de soscar a un sistèma mens centrat sus una sola personalitat, mes qu’uilizarà l’intelligéncia collectiva, qu’es fòrça mès eficaça.
Es l’epòca qu’ac vòu.
Cau tornar brembar que lo parlament a pas la man sus son calendari pròpi e que l’article 49.3 servís de passar per dessús, per cas.
Las entitats localas an pas nat poder, que sian comunas, despartaments o regions. La region pòt “gerir los licèu”, ça disen, levat que poden pas causir ni lo programa ni quitament l’emplçament d’un futur licèu. Tot es centralizat sus un sol burèu a París.
Pas besonh de’vs díser qu’aquò va a en contra de çò que, uei lo dia lo pòble voleré: mès de democracia dirècta e lòcs de presa de decisions mès pròches. Mes aquò rai …
Se cau doncas resignar a çò qu’un òmi solet aja lo poder de decidir sus subjèctes tan variats que: lo foncionament deus espitaus, de la justícia, l’ors dens los Pirenèus, los Jòcs olimpics de 2024, lo sistèma de retirada (solide), l’educacion deus dròlles, las lengas, l’avenidor energetic, lo ròtle de la polícia, las missions de l’armada en Africa, e sabi pas qué encara.
Nos demandam doncas se lo tipe que s’a cargat lo costume a la capacitat d’ac hèr, s’aquò es possible, quauqu’un que sia omniscient e absoludament consacrat au ben comun …
Per çò deu subjècte que’ns pertòca, sabèm ara que l’Emmanuel Macron a pas nada cultura aquò dessús, que digoc un jorn de sons grands, bigordans, que parlavan “lo pirenenc”, lenga qu’inventèc suu pic davant un auditòri que benlèu le trobèc fòrça saberut pr’amor de las polidas frasas que hasèva. Una misèria.
La subervida de las lengas e de las culturas depen doncas ara de quauqu’un que’n sap pas ren mes que, benlèu, sap pas que’n sap pas ren, qu’ignora sens de dobte son ignorància.
Podèm imaginar qu’es la medisha causa end’autes subjèctes? Aquò nos pòt espaurir un drin. Sovent quan ne parli dambe la mair qu’es, per sa consomacion excessiva deu finestron, un sondatge d’opinion sus çò que poden pensar lo monde, ça ditz que solide “sap s’entornejar de monde que saben”. Es tanben aquò lo problèma.
Ça’u responi: “As votat, tu, ende causir los que marmusan a l’aurelha deu president?”
Solide, l’òmi es entornejat de tota una cort de “conselhèrs” que podèm aperar “lobbistas”, e que degun, au miei deu pòble, a pas causit.
Sabèm que n’i a pas de sauvador suprème, es dit dens la cançon, e doncas caleré començar de soscar a un sistèma mens centrat sus una sola personalitat, mes qu’uilizarà l’intelligéncia collectiva, qu’es fòrça mès eficaça.
Es l’epòca qu’ac vòu.
Jornalet es possible gràcias al sosten economic e jornalistic dels legeires e benevòls. Se lo podètz sosténer en venent sòci dels Amics del Jornalet o de l'Associacion ADÒC, o tot simplament en fasent un don, atal contribuiretz a far un mèdia mai independent e de melhora qualitat.
Cal pas tanpauc minimizar la marrida volontat e l'importància de l'umor e del benvoler dels legats de l'administracion centrala a far las causas o pas, e a impausar a las populacions localas la lor intrepretacion de l'Al Coran.
Tot es centralizat sus un sol burèu a París. E es plan normal. Aqueste òme s'es donat de far passar un territòri que non vòl del neoliberalisme al neoliberalisme. Se comença de demandar son vejaire a cadun, e perqué non dirèctament al pòble, coma s'es passat en Grècia al darrièr referendum, obtendrà a l'entorn de 70% contra sa politica, en 30% per. Donc o centraliza tot. Per far ganhar la finançalha. Es son projècte, sa linha ideologica. Una ideologia qu'avantatja espectaclosament una minoritat, al despens del plan mai grand nombre. D'aquí la necessitat indefectibla d'o centralizar tot, en tot se chautar ben de l'opinion que qui que siá mai. Lo neoliberalisme s'esfòrça de tornar establir una nòva aristocracia (financiària) per remplaçar l'anciana (militària e nobiliària). Fa plan longtemps qu'aquel movement comencèt. Macron non n'es qu'a acabar e finalizar l'òbra, qu'es tant l'òbra dels socialistas coma dels autres…
Vòstre comentari es a mand d’èsser validat. Per terminar lo procès de validacion, vos cal encara clicar sul ligam qu’anatz recebre per e-mail a l’adreiça qu’avètz indicada.
Escriu un comentari sus aqueste article
Senhala aqueste comentari