Ne vse vau pas arcastar damb çò qu’atz podut seguir suu fenestron: la 45au ceremònia de las remesa deus Cesars.
 
Qu’èra la darrèra manifestacion organizada atau que “lo conselh d’administracion de l’Acadèmia deus Cesars demissionè, quauques jorns a, aprèps la publicacion d’ua peticion qui denonciava los “disfoncionaments” d’aquesta e las nominacions acordadas a Roman Polanski ende lo son film J’accuse”.
 
Los grops de pression feministas, dens las piadas de #MeToo, de #Balanceton porc, etc. que mian un combat sens relambi autant contra los “predators” dens lo mitan deu cinèma que contra la suberrepresentacion deus òmes dens las juradas d’aqueth tipe e autas causòtas!
 
E l’aute ger, l’espectacle qu’èra autant dens la sala coma dens la carrièra, subertot quan estó anonciat lo prèmi acordat a R. Polanski…
 
Que vse demandi excusas mès, dens lo men vilatjonet, ne soi pas abituat a un rambalh atau e jo, de la categoria mascle blanc, vielh, sexista, etc., que’m senteishi un pauc perdut dens aqueth món “navèth” car au nòste president!
 
Que disèvi “un pauc perdut”… Praube! Que soi tot destimborlat que la mea idea prumèra qu’èra de vse har saber que lo deputat de Losera, Pierre Morel-À-L’Huissier avèva depausat e hèit adoptar ua proposicion de lei que nse càmbia deu clima cinematografic…
 
La soa proposicion qu’èra de har reconéisher e de protegir “lo patrimòni sensoriau deu campèstre” e que s’i es escasut!
 
Que seré estat interessant d’aver un micro-trepader sus l’afar mès qu’ac podem imaginar: “Qu’es lo Morel… que ven de Losera… On es? — N’ac sabi pas tròp mès qu’es un endret avitahat peus corbaishs.”; “Ua lei entà servar las esquiras au còth de las vacas… que cau estar pèc! Enfin…” Fin finala, los sons collègas qu’adoptèn la soa proposicion de lei…
 
E òc, los Gascons de la montanha qu’an lo Lassalle, los Gavaudanés qu’an lo Morel!
 
Vertat es que causas que nse pareishèvan normaus autes còps dens lo campèstre e los vilatges e son vengudas insuportablas taus quauques neoruraus. Eths qu’an desertat la vila entà profieitar de la calma de la natura que cresèvan verge com dens l’Eden de la Bíblia — aquò que vau endeus cresents, los autes… — ne supòrtan pas qu’ua vaca posca carrejar ua esquira o qu’un hajan posca cantar haut e clar a quate òras deu matin. e quan, en mei d’aquò, e s’apercèvan qu’ua vaca pòt semiar! ua brava bosa suu camin que passa devant la pòrta, que vse dèishi imaginar la seguida…
 
Lo nòste Jacon Chirac nacionau que parlè un jorn deus “bruts e de las aulors”; E que passi lis suu brut deus tractors dens los camps e suu poishiu que hèn suus camins… Que s’aperceben que lo lor paradís saunejat ten de gents que tot lo jorn son a trabalhar entà ganhar la lor vita e qu’an besonh de maquinas que hèn brut, etc.
 
A la vila ne disèvan pas arren quan las sirenas de las ambulàncias o deus camions deus pompièrs shiulavan a tres oras de la nuèit e ne’s plangèvan pas deu tarabast deus camions de las escobilhas; mès ara que viven dens la lor maisoeta-casalet lo quite bresilhadís deus ausèths qu’es mauvengut.
 
La campanha-paradís n’es pas la que pensavan e los nòstes neoruraus que se viran lèu lèu cap a un jutge ende har valer los lors drets — ça disen. Lo jutge, un vilard — nobody is perfect! — que’us balha sovent rason e lo hajan que deu estar plumat, la vaca que deu deishar lo prat…
 
Lo neorurau qu’es content enqüèra que dévia suportar vespas, bossalhons tavans e abelhas…
 
Lo païsan, eth, que pòt har?
 
“Moussu lou deputat” de Gavaudan qu’a hèit un bon trabalh e, quitament se aqueths neoruraus ne son pas nombrós, ne cau pas acceptar que transformen un lòc de vida en un cementèri…
 
Lo cementèri, qu’i anaram un jorn… tots… lo mai tard possible!
 
 
 

#Campagne
Depuis la Lozère, le député Pierre Morel A L'huissier prépare une loi pour défendre le patrimoine sonore et olfactif des campagnes. Il veut défendre le bruit et l'odeur!
Vive le député @MORELPIERREhttps://t.co/yCNGkaNsVM

— Seniorittee (@seniorittee) August 5, 2019