Opinion
Perqué Charlotte Corday a tuat Marat?
Vos pòt semblar una question curiosa, mes en hèit lo tèma es de s’interrogar suu biaish dambe lo quau l’istòria es ensenhada dens l’Estat francés.
Se demandatz a l’entorn, veseratz que cadun coneish de plan l’anecdòta, popularizada per mantuns pintres (Baudry, Rebull, Weerts) e una sala impressionanta au musèu de figuras de cera Grévin de París. Mes hètz l’experiéncia e demandatz pr’amor la Charlotte a tuat lo Jean-Paul, veseratz que degun ac sap pas.
Se la rason es pas coneguda, es pr’amor que bota au jorn un episòdi important de l’istòria de la Revolucion francesa qu’agrada pas au sistèma educatiu de tornar brembar.
Totis los qu’an après aqueste periòde istoric pensan que la luta màger estoc entre reialistas e republicans, lavetz qu’es fòrça mès complicat qu’aquò. L’enjòc estoc a un moment la batèsta peu poder entre dus vejaires politics de la societat, un federalista e l’aute centralizator.
Quan estoc question de celebrar, lo 14 de julhet de 1790, lo purmèr aniversari de la presa de la Bastilha, la fèsta estoc nomejada “Fèsta de la Federacion”. Sembla qu’en aqueste periòde, l’idèia de manténguer una cèrta autonomia de las regions èra majoritària.
Mes la jornada deu 10 d’agost de 1792 marquèc la debuta d’una guèrra civila e de çò que los istorians apèran la Terror. Au mes de seteme seguent, chaples tarribles se debanèn, que seràn saludats dens lo jornau l’Ami du Peuple per un cèrt Jean-Paul Marat. Aqueste extremista sanguinari serà denonciat publicament coma lo “botahuèc Marat” per Olympe de Gouges era medisha.
Puèi arribèn las jornadas de fin de mai et debuta de junh de 1793, quan deputats deu pòble federalistas estón arrestats o devón hugir. Aquò causèc un pauc de pertot las Susmautas Federalistas qu’estón reprimidas d’un biaish particularament sagnós. Es aqueste episòdi qu’estoc longtemps (e benlèu encara) boishat deus manuaus escolaris lavetz que son simptomatics d’un destornament de la Revolucion.
De son costat, Marie Anne Charlotte de Corday d’Armont, coneguda coma Charlotte Corday, veng d’una familha nòbla desdinerada dens la quala son pair l’inicia a las òbras de Montesquieu e Rousseau. Dotada d’una personalitat fòrta e de sentits nòbles e eslhevats (segon son ocle Frédéric), demòra a Caen on defen de d’ora idèias republicanas dens un mitan demorat meslèu reialista.
Vei en la persona de Marat qui difusa dens sons articles òdi e violéncia tot çò que la Terror compòrta coma hòraviadas de la pensada republicana e dangèr de dictatura, e va de cap a París en julhet de 1793.
Vòu botar una fin aus agisses deu “botahuèc” ende “sauvar la Republica”, coma l’escriu dens una mena de testament politic. Le vòu assassinar a la Convencion dirèctament, mes n’i es pas qu’es malaut.
Lavetz demanda d’estar recebuda devath la desencusa de portar informacions secrètas sus çò que’s debana a Caen. Jean-Paul Marat la recep dens la banhadera e era le planta una brava cotèra dens lo còr. Se morís suu pic.
Dambe la des·hèita deu federalisme, cau saber que deu costat deus Pirenèus las hemnas perdón lor dret civics e lor capacitat a gerir la causa publica a egalitat dambe los òmis. E França se virèc de cap a una estructura ipercentralizada, una de las mès estrictas deu monde.
Se demandatz a l’entorn, veseratz que cadun coneish de plan l’anecdòta, popularizada per mantuns pintres (Baudry, Rebull, Weerts) e una sala impressionanta au musèu de figuras de cera Grévin de París. Mes hètz l’experiéncia e demandatz pr’amor la Charlotte a tuat lo Jean-Paul, veseratz que degun ac sap pas.
Se la rason es pas coneguda, es pr’amor que bota au jorn un episòdi important de l’istòria de la Revolucion francesa qu’agrada pas au sistèma educatiu de tornar brembar.
Totis los qu’an après aqueste periòde istoric pensan que la luta màger estoc entre reialistas e republicans, lavetz qu’es fòrça mès complicat qu’aquò. L’enjòc estoc a un moment la batèsta peu poder entre dus vejaires politics de la societat, un federalista e l’aute centralizator.
Quan estoc question de celebrar, lo 14 de julhet de 1790, lo purmèr aniversari de la presa de la Bastilha, la fèsta estoc nomejada “Fèsta de la Federacion”. Sembla qu’en aqueste periòde, l’idèia de manténguer una cèrta autonomia de las regions èra majoritària.
Mes la jornada deu 10 d’agost de 1792 marquèc la debuta d’una guèrra civila e de çò que los istorians apèran la Terror. Au mes de seteme seguent, chaples tarribles se debanèn, que seràn saludats dens lo jornau l’Ami du Peuple per un cèrt Jean-Paul Marat. Aqueste extremista sanguinari serà denonciat publicament coma lo “botahuèc Marat” per Olympe de Gouges era medisha.
Puèi arribèn las jornadas de fin de mai et debuta de junh de 1793, quan deputats deu pòble federalistas estón arrestats o devón hugir. Aquò causèc un pauc de pertot las Susmautas Federalistas qu’estón reprimidas d’un biaish particularament sagnós. Es aqueste episòdi qu’estoc longtemps (e benlèu encara) boishat deus manuaus escolaris lavetz que son simptomatics d’un destornament de la Revolucion.
De son costat, Marie Anne Charlotte de Corday d’Armont, coneguda coma Charlotte Corday, veng d’una familha nòbla desdinerada dens la quala son pair l’inicia a las òbras de Montesquieu e Rousseau. Dotada d’una personalitat fòrta e de sentits nòbles e eslhevats (segon son ocle Frédéric), demòra a Caen on defen de d’ora idèias republicanas dens un mitan demorat meslèu reialista.
Vei en la persona de Marat qui difusa dens sons articles òdi e violéncia tot çò que la Terror compòrta coma hòraviadas de la pensada republicana e dangèr de dictatura, e va de cap a París en julhet de 1793.
Vòu botar una fin aus agisses deu “botahuèc” ende “sauvar la Republica”, coma l’escriu dens una mena de testament politic. Le vòu assassinar a la Convencion dirèctament, mes n’i es pas qu’es malaut.
Lavetz demanda d’estar recebuda devath la desencusa de portar informacions secrètas sus çò que’s debana a Caen. Jean-Paul Marat la recep dens la banhadera e era le planta una brava cotèra dens lo còr. Se morís suu pic.
Dambe la des·hèita deu federalisme, cau saber que deu costat deus Pirenèus las hemnas perdón lor dret civics e lor capacitat a gerir la causa publica a egalitat dambe los òmis. E França se virèc de cap a una estructura ipercentralizada, una de las mès estrictas deu monde.
Jornalet es possible gràcias al sosten economic e jornalistic dels legeires e benevòls. Se lo podètz sosténer en venent sòci dels Amics del Jornalet o de l'Associacion ADÒC, o tot simplament en fasent un don, atal contribuiretz a far un mèdia mai independent e de melhora qualitat.
Excellent article.
#1 Sempre l'istòria, so,n los vencèires que la contan, per justificar lo poder en plaça de la plaça qu'ocupa. E donc, en general, dins lo païsatge universitari de las ditas "sciéncias umanas"; los mai grands propagandistas d'estats pavanan en UFR d'istòria (de França, plan segur). Basta de veire çò que contan a l'ora d'ara, tre que l'universitat pren enfin en carga d'evocar lo fenomèn catar…
Fasètz plan de rectificar los contes del Michelet e las sansònhas dels libres d'istòria que pèsan coma una lausa sus las consciéncias.
E parlem pas de l'istòria que per fòrça mond es fargada per lo Bern e la Bravo a la telvision!
Vòstre comentari es a mand d’èsser validat. Per terminar lo procès de validacion, vos cal encara clicar sul ligam qu’anatz recebre per e-mail a l’adreiça qu’avètz indicada.
Escriu un comentari sus aqueste article
Senhala aqueste comentari