La mòrt dal rei de França, the King. Lo rei de França èra fòrt, ric, manipulacion and co. Èra lo Mac, lo baudo. Lo bonòme! Oesh. Aviá la sieu maison. Lo castelàs. Per familha, s’èra bastit un domèni que tot èra per el e, las jijòlas de papier per los autres. Nibla. Al castelàs, èra sus reservacion. VIP. Tot cadun non i entrava coma voliá. Acostumat d’enganas e de voler sempre de mai, s’i vesiá jamai de fin. Mas lo sens popular, ren populista, lo furbèc aviá la ganha. Voliá la part dal pastisson. A fach un pauc de calomnia e subretot dich la vertat. Un rei mito qu’i capisse ren de tot a la populassa. Ataca ad hominem. Hard core. Èra privat. Perqué èra dos peses, doas mesuras. Aviá lo drech de passadreches. Lo pòble, niet. Nada. Zòbi. Jèbi. Perqué perdèt? Perqué jugava de tròup, e cu perde, ganha... lo drech de pèrdre. E basta de si far enfifrar. My friends. A calgut de sègles. Mas al final. Looser. Complet. Si morèt coma un can. Yes. Finit lo burger dal King. Cadun aguèt drech al novèl King, lo Mack d’Ecq. Mas aquò es una autra causa. Mas lo meme gust amar sus la lenga. La mema. Salsa mayo per totes. Mas cal gaire dubrir la boca. Lo pòble a ce que s’amerita. Es ver!? A lo nas sus lo guidon. E l’actualitat li caça una idèa per una nòva. Coma qué, i es d’espèr!