Coma cada dissabte del vèspre, lo Guston se n’anava a caval sus una traça de bicicleta cap a la plaça Eraclès. Dins la desca penjada al guidon, una museta, e dins la museta, estropadas dins un pelhòt, un parelh de bòlas, l’imant e la bròca de mesurar. Lo Guston, bon ciutadan, qu’escota los conselhs que nos balhan, aviá cargat un gilet jaune per se far pas espotir per qualque fadòrla que se trufa dels ciclistas, e coma avián anonciat una pollucion de las particulas finas, s’èra cargat en mai d’una eissarpa que li estropava lo còl, la boca e lo nas, una masqueta filtranta.
 
Al cap de la carrièra del Bearnés, un carri de polícia èra arrestat e un punhat de policièrs equipats de cascas, bloquièrs, maçugas, granadas, lançaires de balas de defensa contrarotlavan l’intrada sul baloard.
   
Lo Guston los aviá pas: per anar far a las bòlas a ras d’en çò siu...
   
Lo Guston, que tot aquò embufava se daissèt anar a de paraulas que pòdi pas reportar aicí.
 
Tanben foguèt menat al comissariat, las mans ligadas, engabiat puèi jutjat en comparucion immediata. Un avocat capitèt de lo tirar d’aquela marrana.
 
E lo dissabte seguent lo Guston se jonhèt a la manifestacion dels gilets jaunes.
 
Çò que venètz de legir es una pura ficcion. Tota semblança ambe d’eveniments que se son passats o de personas qu’existisson seriá pas qu’un cas d’azard: cadun sap que dins lo nòstre país las fòrças de manten de l’òrdre fan pròva de discerniment e de retenguda dins l’exercici de la siá foncion.