Dins los libres d’istòria d’un còp serà, qual sap la plaça importanta que prendrà aquesta annada 2020 amb los capviraments bèls d’unes biaisses de viure, de beure e de manjar. E tendrà una plaça de primièra, portarà corona se l’òm vòl, lo coronavirus.
 
Dins la cronica precedenta, vos avèm ja parlat de son aspècte positiu e demultiplicatiu per la consomacion d’alcòl (un alcòl terapeutic, que s’amerita plan una novèla virada de veirons de riquiqui) e lo retorn de la saviesa populara amb lo costat preventiu del vin (en particulièr s’es produit en Lengadòc): “un còp de vin estalvia lo medecin”.
 
Aqueste còp, vòli sotalinhar lo ròtle central de nòstre coronavirus dins las modificacions dels biaisses de s’alimentar un còp que se prenguèron las mesuras ditas (per pas faire paur al monde) de confinament, çò qu’en bona lenga nòstra vòl dire: embarrament. Es important a aquel punt de l’analisi de veire lo procediment subtil utilizat. D’en primièr, i agèt l’assecament de las sorgas d’avitalhament amb una granda mesclanha per se procurar tot çò que semblava un paquet de pastas, una boita de purèa, quatre grans de ris, las boètas de peses e de ceses becuts,…
 
Quand las laissas de l’espiçariá del quartièr o del vilatge (s’aviá pas tampat dempuèi cinc o dètz ans) e los linearis dels maxi, super e iper mercats foguèron voides, que i agèt pas res mai a se metre jols caissals, se passèt enfins a l’etapa primièra qu’èra de n’acabar amb aquel mal epidemic que se ne podiá prene definitivament a nòstre biais de viure (en particulièr quand te demòra un rèire-fons de cultura occitana rescapat de las politicas uniformizatriças): lo veganisme.
 
Aquò passèt per un simple cambiament de sufixe: de “ment” a “cion”, d’una sillaba, d’un son e de quatre letras, es atal que se joguèt la destinada del monde e de la planeta. Aquò comencèt lo jorn ont, sus Ràdio-Lenga d’Òc (que se metèt a téner atal lo ròtle de Ràdio-Londres d’un còp èra) e amb lo relai eficaç del Jornalet, se parlèt pas mai de confinament, mas de confinacion. E òc, lo mot èra pas dins l’Alibèrt o sul site del Congrès Permanent de la Lenga Occitana. Lo grand Frederic Mistral l’aviá pas estipulat dins son Tresaur del Felibrige, alara que (amai cap de document oral o escrit ba confirme) se sap que l’utilizava sens cap de problèma cada an a la fin de la taulejada de la Santa-Estèla. Òc: “confinacion”, lo mot èra a descopar amb lo Laguiòla o lo Sauvatèrra (e la tèrra nòstra segur que la devèm salvar) e d’un mot ne faire dos e los quilhar coma la bandièra de nòstra revòlta e dels camins de seguir cap a l’avenir benastruc: l’ora de la Confit-Nacion èra venguda! Los tirons e las aucas anavan tornar trapar una plaça bèla sus nòstras taulas; los terralhièrs se botèron dins cada vilatge e cada barri a la fabricacion de grasalas per servar dins lo grais las alas, las cuèissas e lo demai. La produccion de favòls prenguèt d’ample; cada restaurant, cada albèrga proposèt caçolet a la carta, asagat per un bon vin roge de Menerbés o Corbièras, Cabardés o Fitor. Visca lo coronavirus e la Confit-Nacion!
 
 
 
 
Confit Roch