Coma anonciat la setmana passada, vos somondi la traduccion occitana d'un excellent article de Xavier Montanà, publicat dins Vilaweb al començament d'aqueste mes. Aprofièchi l'acòrdi de collaboracion per lo publicar dins nòstre e vòstre jornal occitan. L'article es long: es per aquò que ne farai una tièra d'articles de ma cronica.

Uèi son mai pertinents que jamai las criticas e los avertiments de Pier Paolo Pasolini contra lo "novèl faissisme invisible del consumisme" e l'espandiment del neocapitalisme predator.

Pier Paolo Pasolini (1922-1975) foguèt un dels grands intellectuals del sègle XX. Cineasta, escrivan e, mai que mai, una votz fòrça lucida dins l'analisi e la critica radicala del biais expansiu que lo fasiá alara lo neocapitalisme liberal amb son estrategia d'iperconsumisme, lo novèl faissisme invisible, segon el.

Alertèt del desastre mondial que lo provocava lo fach d'identificar lo progrès amb lo desvolopament, lo consumisme de manièra absoluda, en violant sens escrupuls la libertat e los dreches de las gents a la santat, la cultura e l'educacion. "Lo consumisme es un pur e simple cataclisme antropologic", çò escriguèt.

Pasolini s'exprimissiá publicament suls faches politics quotidians, suls chaples de l'extrèma drecha, sus l'ipocrisia dels intellectuals e la corrupcion del poder politic e economic. A l'encòp, en esséncia, bastissiá pauc a cha pauc, prigondament convencut, una critica afogada e argumentada del neocapitalisme salvatge e de l'inoculacion de son ideologia de fals progrès e de fals bonaür dins los esperits dels ciutadans. E de totes los qu'o empuravan, d'una manièra o d'una autra.

Critiquèt totes los responsables, l'estat, los entrepreneires, los politicians, los intellectuals, la glèisa, lo sistèma educatiu e los mèdias, en particular la television. Èra una posicion tant avançada sus son temps que sembla uèi gaireben profetica.

A despart dels filmes que totòm pòt conéisser, ont, demest fòrça autras causas, denóncia lo faissisme modèrne e revendica amb fermetat -embeguda d'ironia e tendresa- los desfortunats, los marginals, los delinquents, los nèrvis e las prostitutas, Pasolini faguèt un cort documentari, Le Mura di Sana'a (1971), que l'adreicèt a l'UNÈSCO, en demandant de salvar Iemèn de la destruccion, "en frenant l'especulacion dins un país ont degun la denóncia pas". "Itàlia es finida, mas Iemèn se pòt encara salvar", çò disiá. Degun li'n faguèt pas cas.

[De seguir]