D’en primièr, la pandemia nos semblèt plan èsser de chinés. Puèi, i perdèrem lo nòstre latin: lo coronavirús (mot que fasiá un pont entre occitan e francés) virèt al Covid-19. Apareguèron los clusters; ara, lo seguit telefonic previst se ditz: tracking (un mot causit probable a la punta de l’espada per l’Acadèmia francesa). Per faire bona mesura, lo ministèri de l’Educacion buta totes los estudiants a parlar anglés. Aquela idèia que lo francés pòt pas mai dire la societat d’ara s’espandís (coma l’agram) dins totas las sisas de la populacion. Atal, dins un pichòt vilatge de Menerbés, ont la comuna fa un brave trabalh en aqueste temps d’embarrament: entre autras causas, manda cada setmana una letra informatica a la populacion. Aqueste còp, caliá anonciar la represa prevista de l’escòla lo 11 de mai. E ben, trapèron una illustracion, un messatge fòrt: non pas “L’école rouvre ses portes” (bon, aurián tanben pogut dire – mas cal pas somiar: “Cal tornar a l’escòla”). Non, per butar los mainatges a tornar en classa, lor i dison:
   
Coma França, fièra de sa lenga e de sa cultura, pòt pas dire qu’es a plegar botiga per son parlar li demòra de remportar una victòria decisiva. E aquí se presentan quiets coma los anhelons de la faula: las lengas minorizadas. A còps de ganiba e d’escalpèls, la sembla-supremacia linguistica s’afortís: mesa en causa d’unes pòstes per l’occitan al primari a Montpelhièr e dins Aude, demesiment d’oras de corses dins un collègi de Losèra; avèm pas mai d’emissions occitanas (pas de Jornalet, pas de Viure al País), sus France-3-Occitanie (lo nom tant plan causit); los bretons ausisson pas mai actualitats en breton sus France-Bleue-Breizh-Izel (lo nom tant plan causit); …
 
Fàcia a aquela situacion, brave monde, me demòra pas mai que de bramar e de vos balhar aqueste mot d’òrdre per ara e per deman (alara, per èsser plan segur d’èsser comprés, vos disi):