< Partida I

L'enemic public numèro un del poder

La justícia italiana lo sometèt a trenta tres procèsses. El aviá fòrça enemics al poder, dins la glèisa, a drecha e a esquèrra, entre los pseudomoralistas, los corromputs, los seguidors del poder e los faissistas, tant los classique coma los que fasián lor "transicion democratica". Los criticava e los escandalizava amb sos filmes e sos escriches.

O disiá tot en public, a la cara. "Totòm a l'obligacion d'aborrir lo poder de son epòca", çò disiá. Foguèt objècte de censura, persecucion e escarniment per sas atacas contra lo sistèma capitalista corromput e sa defensa dels marginals, de l'omosexualitat e de la libertat d'educacion, d'accion e d'expression.

Foguèt assassinat brutalament sus la plaja d'Òstia, près de Roma, la nuèch del 2 de novembre de 1975. Farà quaranta cinc ans, ongan. I èra anat en companhiá d'un jove prostitut. S'es fach tota mena d'especulacions suls autors del crime. De la venjança omofòba fins a de complòts de l'extrèma drecha e de l'establishment politic e entrepresarial. Benlèu crenhián que revelèsse sas enquistas sus l'assassinat d'Enrico Mattei, president de la companhiá estatala petrolièra ÈNI. S'es pas jamai sauput la vertat. Benlèu se sauprà pas jamai. L'estat a pas jamai volgut arribar al bot de l'enquista, çò que nos en ditz ja fòrça sus l'estat e sus l'identitat dels autors del crime.

Dins l'Itàlia dels ans seissanta e setenta del sègle passat, Pasolini farguèt un ensemble de concèptes critics, ja sens apelacion alara, qu'an aquerit una dimension universala. S'avancèt sus son temps.

Çò que disiá contra lo faissisme del consumisme e lo desvolopament coma aisina unica de progrès a evoluit après, dins totes aqueles ans -e li a donat rason-, dins la globalizacion amb las nefastas consequéncias per la santat de la planeta e de las personas. Gràcias a la somission cèga a la tecnologia que destrutz lo jornalisme e los mèdias, a fòrça tanben de rendabilitat, d'indèx d'audiéncia, de likes, tweets e fake news, çò que fomenta l'ignorància, la manipòla e los populismes.

Fins ara, la tragèdia la vesiam luènha. Los qu'èran victimas de la depredacion de las indústrias extractivas, de la degradacion de la planeta e de las catastròfas ecologicas èran los paubres del Tèrç Mond. Quand venon aicí per se refugiar o cercar un emplec e assajar de subreviure, los reprimissèm abans qu'ajan fach res, los tractam coma de perilhoses delinquents. Aquò tanben es rendable en vòtes. La rendabilitat es tostemps la tòca.

A el degun li faguèt pas cas en son temps. Ni après. N'avertiguèt mai d'un còp, fins que lo tuèsson. Uèi, lo cal legir dins totas sas amplitud e prigondor. Coma tanben es evident, çò cresi, que caldriá far cas, enfin, dels tecnicians de l'ecologia politica e de l'economia de la descreissença., que poiriam dire que benlèu Pasolini ne foguèt un pionièr sens o saber.

Los libres que contenon d'articles, d'entrevistas e d'escriches inedits de Pier Paolo Pasolini qu'ai entre mans en aquestes moments son Siamo tutti in pericolo, Lettere luterane e Demasiada libertad sexual os convertirá en terroristas (2014, Errata Naturae).

[De seguir]