Lo Guston foguèt tot estonat lo jorn que se volguèt crompar, al supermercat, rotlèus de papièr igienic: las laissas èran vuidas. Aviá ben ausit dins los mediàs, que, a l’anóncia de l’acantonament, lo monde s’èran getats sus las pastas e lo ris, e tanben sul papièr igienic. I cresiá pas gaire: pastas e ris, rai, mas perqué s’amolonar papièr igienic?
 
A la darrièra guèrra, vertat, la question se pausava pas: lo monde se fretavan ambe paginas de jornals copadas en quatre e penjadas contra la paret del privat del fons de l’òrt, çò que permetiá de legir articles dus còps. Mas aquela practica es pas mai possibla uèi: los mediàs papièrs son en crisi, de mai en mai concurrenciats pel net e es pas possible de se fretar ambe un article en linha. E sustot los privats son passats de l’òrt dins l’ostal e lo papièr jornal ne tampa las canalizacions. Mas perqué lo monde avián fait la pilha del papièr igienic? Per paur, embarrats, de tròp “se far cagar”? “De’n cagar” mai que de costuma? De endurar mesuras que “fan cagar”? Non tot aquò es pas qu’un biais de parlar, de monde mal ensenhats. O alavetz, çò pensèt lo Guston, en temps normal, lo monde se retenon e fan los besonhs sul luòc de trabalh puslèu qu’a l’ostal dins un pensament d’estalvi.
 
L’explicacion vertadièra, lo Guston cresquèt l’aver trobada al J.T.: disián que lo monde s’èran getats sus las pastas e lo ris, causas aisidas d’aprestar, que, acostumats a manjar defòra, sabián pas mai cosinejar.
 
— “La vaquí, l’explicacion: —çò diguèt lo Guston— lo monde an paur de se trebolar la tripalha ambe la cosina de l’ostal e per en cas se son crompats de papièr!” Mas uèi, que se parla de generalizar lo pòrt de la masqueta, se demanda se d’unes avián pas dins l’idèia de se’n fargar ambe papièr igienic.