Nos diguèron plan, al moment que nos deslarguèron, que caliá contunhar a respectar pertot, dins totas las situacions de la vida vidanta, las règlas d’aparament e en particulièr la de la distanciacion qu’apèlan sociala. Mas per la poder aplicar dins los transpòrts en comun, aquò vòl dire de limitar lo nombre de viatjaires dins los carris, los trens e los avions.
 
La S.N.C.F. causiguèt de daissar ocupar pas qu’un sièti sus dus e parlèt d’impausar la reservacion qu’existís ja pels T.G.V. a totes los trens entre-ciutat e T.E.R, causa pas aisida en l’abséncia de numerotacion de las plaças sus aquelas linhas. Diguèron tanben que de far rotlar los trens mièg vuides aumentariá lo còst e curariá lo deficit de la S.N.C.F. Mas lo nòstre president aviá plan dit: “...qué que ne siá lo còst...”
 
Per l’aviacion las causas èran encara mai complicadas, qu’èra economicament impossible de far volar un avion a mitat plen. D’unes parlèron d’aumentar lo prètz de la bilheta de 43% a 53%; una companhiá americana prepausèt quitament de far pagar doas plaças als qu’aurián volgut mai d’espandi. E aquí, la distanciacion “fisica” seriá venguda vertadièrament distanciacion “sociala” entre los que se la podián pagar e los que podián pas.
 
Per astre, los especialistas faguèron remarcar que la ventilacion dins los avions se fasiá de naut en bas, verticalament, e non pas orizontalament, e doncas que la distanciacion fisica èra pas necessària.
 
“Demòra pas que la distanciacion sociala entre los que se pòdon pagar un avion per eles totes solets, los que se pòdon pagar pas qu’una plaça dins un avion e los que se desplaçan en bas, çò pensèt lo Guston”.
 
El, que s’anava far las crompas en bicicleta, decidiguèt, d’ara endavant d’i anar en tandèm: “respectarai aital la règla d’utilizar pas qu’una plaça sus doas dins los transpòrts”.