Opinion
Esclavatge
Tacite èra crentat dels latinistas joves. Una lenga sarrada amb una pensada ponchuda e crudèla. Mas Tacite nos parla encara bravament.
Atal, dins aquel tròç de la “Vida d’Agricola” que foguèt lo conquistaire dels Grands Bretons, los angleses d’ara. I parla de çò que fasiá Agricola en ivèrn, quand s’arrestavan las operacions militaras.
Uèi lo nòstre govèrn ditz que l’inglés es “ la lenga de la civilizacion novèla” e la fa obligatòria de l’escòla a l’universitat. Tacite se diriá amb un risolet “Es encara coma nòva la cançon de l’Empèri per esclavar.”
Atal, dins aquel tròç de la “Vida d’Agricola” que foguèt lo conquistaire dels Grands Bretons, los angleses d’ara. I parla de çò que fasiá Agricola en ivèrn, quand s’arrestavan las operacions militaras.
“Per acostumar au léser pel biais daus plasers aqueles òmes esparpalhats, rufes e per aquò tirats a guerrejar, los encorèt d’un biais privat e los ajudèt per de subvencions publicas a bastir temples, forums, ostals, lausenjant los mai actius e remochinant los pigres: atal la rivalitat d’onor remplaçava la constrencha. De mai balhèt una educacion liberala als filhs dels notables en dire qu’estimava mièlhs las qualitats naturalas dels Bretons aus talents apreses dels Galleses, tant plan qu’aqueste monde que refusavan encara la lenga de Roma ne volguèron aquesir l’eloquéncia. Lo nòstre vestit tanplan foguèt onorat e se vegèron lèu fòrça tògas. A cha pauc tombèron dins las seduccions dau vici: portegues, banhs, taulejadas finas.
Dins lor inexperiéncia parlavan de civilizacion tre qu’èra pas qu’un element de lor esclavatge.”
Dins lor inexperiéncia parlavan de civilizacion tre qu’èra pas qu’un element de lor esclavatge.”
Uèi lo nòstre govèrn ditz que l’inglés es “ la lenga de la civilizacion novèla” e la fa obligatòria de l’escòla a l’universitat. Tacite se diriá amb un risolet “Es encara coma nòva la cançon de l’Empèri per esclavar.”
Jornalet es possible gràcias al sosten economic e jornalistic dels legeires e benevòls. Se lo podètz sosténer en venent sòci dels Amics del Jornalet o de l'Associacion ADÒC, o tot simplament en fasent un don, atal contribuiretz a far un mèdia mai independent e de melhora qualitat.
Non foguèron, los Grands Bretons, los que son venguts "los Angleses d’ara". Los Grands Bretons èran e demòran los Bretons (exiliats pichons, fotuts a la pòrta de lor ostal per aqueles fotuts Angleses) los Escosseses,, los Galleses e los Irlandeses. Los Angleses non avián res a far en Granda Bretanha. Son d'envasèires, coma los Franceses en Occitania, Euskadi o Catalonha nòrd.
Aquel article m'a balhat l'enveja de tornar legir los classics latins e de tornar agafar lo "GAFIOT"
Lo latin que l'occitan e lo catalan ambe lo toscan son las lengas neò-latinas las mai pròches, m'a totjorn agradat-aguèri 16/20 al bachilièrat en un temps onte era una fòrça bona nòta- Aprecii ges ni mica lo francés qu'es fòrça influenciat pel germanic -los Francs eran un poble germanic- e lo pigdin anglés.
De mai, soi pas luenh de pensar ambe l 'occitan Jòrdi BRASSENS que la messa en francés me fa cag... Es per aquò que cada dimenche m'en vau a la messa en latin de LAUNAC (31).
Vòstre comentari es a mand d’èsser validat. Per terminar lo procès de validacion, vos cal encara clicar sul ligam qu’anatz recebre per e-mail a l’adreiça qu’avètz indicada.
Escriu un comentari sus aqueste article
Senhala aqueste comentari