Es una costuma gaire anciana mas plan bona: la de celebrar la poesia a la prima. Ailàs, ongan la virussada la nos mangèt. Mas l’estieu es tanben una bela sason per poëtizar: ne faire, ne legir e ne dire.
 
E per aquò pas res de melhor qu’un grand poeta per nos menar. Max-Felip Delavouët, provençau cap e tot, es un poèta solari e l’estieu li vai ben.
 
Venon de sortir Pouemo un libre d’entretens per marcar lo centenari de la naissença d’aqueste immense poèta d’òc. Un libre, en francés mai que mai, qu’es una bona ajuda per aprigondir e melhor comprene una òbra excepcionala.
 
Delavouët passèt tota sa vida a Grans, dins Crau, a viure del trabalh de la terra dins son mas dau Baile Verd. Bastiguèt son òbra poetica coma una arquitectura, coma una sinfònia: un sol titol Pouemo per los 5 libres dels 14 grands poèmas-viatges, poèmas-navigacions que vos pivelan e vos tranpòrtan.
 
Per Delavouët “lo poèma escrich es coma una particion:  se realiza quand es escotat e mai que mai quand es dich”. Una poesia pel plaser de la boca, a dire e tornar dire, poesia qu’es atal musica amb lo plaser dau son e dau sens ligats. E de moments de fulgurança que pertòcan l’èime.
 
Delavouët es estat de longa d’una radicalitat tranquilla e capuda per una vida tota dedicada a  son òbra meravilhosa e prigonda.
 
Un poeta d’òc universal a legir e dire.
 
 
 
 

---

DELAVOUËT, Max-Philippe. Conversation PARAULO.  Ed  A l’asard Bautezar! 160 paginas. 16 èuros.