Foguèt tot susprés, lo Guston, quand ausiguèt qu’un candidat a l’eleccion municipala de Sant Danís, qu’aviá escrich lo siu programa en quaranta paginas, l’aviá tornat escriure en lo redusent a uèit paginas. Lo jornalista disiá que l’aviá redigit en FALC (Facil de Legir e de Compréner), “un ensemble de règlas per rendre l’informacion aisida a legir e a compréner per totes, especialament per personas endecadas”.
 
Lo Guston se demandèt en primièr perqué aviá pas escrich directament lo programa en FALC, çò qu’auriá permés d’estalviar trenta dus paginas multiplicat pel nombre d’electors! De mai, se lo segond còp escriviá per èsser comprés de totes, lo primièr còp l’auriá escrich per èsser comprés pas que per una partida de l’electorat? (...)
 
Lo Guston se brembèt tanben de totes las mantunas ocasions qu’aviá agut de legir tèxtes politics: declaracions, profession de fe, tribunas ...Mai d’un còp aviá agut de mal a compréner lo messatge que volián far passar. Compreniá ara, que plan segur èra pas estat escrich en FALC e que doncas, el, seriá estat endecat al nivèl de la lectura? Pr’aquò, èra anat a l’escòla dincas a catòrze ans, aviá passat lo certificat d’estudis, e aviá practicat tota la siá vida la lectura! O se brembava tanben, que, d’autres còps, lo papièr, benlèu escrich en FALC, èra aisit de legir, òc ben, talament aisit de legir que voliá pas dire res, a se demandar se los autors prenián pas los ciutadans non pas per de endecats, mas per de piòts.
 
E li tornèt aquela citacion, que li diguèt lo nebot, un jorn, que li demandava de li explicar qualques frasas que crentava de pas aver plan compresas: