Opinion
Primièras sortidas
Tèxte legit
A la fin de la tardor, quand las primièras torradas, las pluèjas, puèi la nèu e la fred canina s’anonciavan, a la bòrda, lo tropelet de las vacas demoravan a l’estable. Acabada l’èrba de la prada: lo temps del fen secat, de las bledas talhadas e de las farinas èra tornat. Las vacas demoravan estacadas, doas per doas dins de pargons, separadas de las autras per de megièrs, dincas als primièrs jorns de la prima. Èran destacadas, una quora l’autra, per anar beure a la nauca del fons de l’estable. Mas al primièr senhal de la prima, lo papà anonciava: “Lo temps fa mina de se botar al bèl, doman alargarem las vacas!”.
Per aquela operacion, tota la familha èra mobilizada: lo pepin, la menina, la mamà, jo, cadun ambe un baston, e lo canh que ganidava de plaser de tornar trapar lo siu trabalh, aprèp aquelas mesadas de caumatge. Totes fasiam de cada costat de la pòrta de l’estable, una mena de sèga, en esperant las vacas que lo papà èra a destacar.
E las vacas sortissián, una per una, s’arrestavan un momenton sul solhet, esbleugidas pel solelh qu’avián doblidat, trantalhavan un momenton e se largavan: e de sautar, e de guimbar, e de se butassar e de se corsar, embriagadas de la libertat recobrada. Los còps de baston, las mossegadas del canh qu’anava d’un garron a l’autre, avián pena a las endralhar cap al pastural.
De còps que i a l’èrba tendra que las i esperava lor sufisiá pas e, emportadas per la set de libertat, o la temptacion d’una lusèrna vesina, brigalhavan la barralha, assedadas d’espandi infinit.
Tornavan lo ser a l’estable, lassas, sadolas d’èrba, d’aire, d’aiga clara e de lutz, e, a cada còp, malautas de la foira e de còps que i a del meteorisme.
Me sauretz dire, benlèu, perqué aquel sovenir d’enfància me torna ara?
Per aquela operacion, tota la familha èra mobilizada: lo pepin, la menina, la mamà, jo, cadun ambe un baston, e lo canh que ganidava de plaser de tornar trapar lo siu trabalh, aprèp aquelas mesadas de caumatge. Totes fasiam de cada costat de la pòrta de l’estable, una mena de sèga, en esperant las vacas que lo papà èra a destacar.
E las vacas sortissián, una per una, s’arrestavan un momenton sul solhet, esbleugidas pel solelh qu’avián doblidat, trantalhavan un momenton e se largavan: e de sautar, e de guimbar, e de se butassar e de se corsar, embriagadas de la libertat recobrada. Los còps de baston, las mossegadas del canh qu’anava d’un garron a l’autre, avián pena a las endralhar cap al pastural.
De còps que i a l’èrba tendra que las i esperava lor sufisiá pas e, emportadas per la set de libertat, o la temptacion d’una lusèrna vesina, brigalhavan la barralha, assedadas d’espandi infinit.
Tornavan lo ser a l’estable, lassas, sadolas d’èrba, d’aire, d’aiga clara e de lutz, e, a cada còp, malautas de la foira e de còps que i a del meteorisme.
Me sauretz dire, benlèu, perqué aquel sovenir d’enfància me torna ara?
Jornalet es possible gràcias al sosten economic e jornalistic dels legeires e benevòls. Se lo podètz sosténer en venent sòci dels Amics del Jornalet o de l'Associacion ADÒC, o tot simplament en fasent un don, atal contribuiretz a far un mèdia mai independent e de melhora qualitat.
Mon car Bernat, benlèu te torna lo remembre perqué l'ivèrn e los confinaments possibles se sarran inexorablament, e que la societat en general ven de mai en mai tescuda de constrenchas divèrsas, de reglamentacions e de limitacions, de susvelhanças e de castics de mai en mai nombroses e estrictes. Finirem benlèu per nos sentir coma de vacas estacadas a l'estable, a nos demandar quora tornarà la lutz.
E mai aquesta metafòra, a ela soleta, resumiriá fòrça plan e tot simplòtament ma metafisica e mon espiritualitat personalas. Après tot, Ives Roqueta o nos diguèt plan : "Lo poèta es una vaca" !
Perque le sovenir te tòrna?
Perque as rebat de la libertat qu'as perdut uei? Dins la campanha i avia quauqu'a ren de viu. Viviam au ritme de las sasons. Las bestias nos nurissian e aportavan daus amendaments a las terras que n'avian plan besonh. Avias un sentiment d'utilitat.
Dins n|ostra vita d'aura, robotisada, controlada per daus especialistes de tot acabit l'òm a ren de creatiu que ven de se. Sufis de crompar o d'admirat.
Dins una autra vida futura ente vivram benleu dins un vaisseu spacial aurem pus aquel sentiment de far quauqu'a ren que l'òm pòd maitrisar e en esser crane.
Mon pair disia a la retirada" Era riche quand podia nurir ma familha mas aura que pòde pus zo far sei ren." Crisa dau qutriema atge?
En realitat sem tot perque l'òm pòd pensar.
L'òm pòd se damandar perque Dagobert botava sa culòta davant darrier e qualas consequenças quò aguet sur las generacions dempuei mai d'un milenari.
Perque le sovenir te tòrna?
Perque as rebat de la libertat qu'as perdut uei? Dins la campanha i avia quauqu'a ren de viu. Viviam au ritme de las sasons. Las bestias nos nurissian e aportavan daus amendaments a las terras que n'avian plan besonh. Avias un sentiment d'utilitat.
Dins n|ostra vita d'aura, robotisada, controlada per daus especialistes de tot acabit l'òm a ren de creatiu que ven de se. Sufis de crompar o d'admirat.
Dins una autra vida futura ente vivram benleu dins un vaisseu spacial aurem pus aquel sentiment de far quauqu'a ren que l'òm pòd maitrisar e en esser crane.
Mon pair disia a la retirada" Era riche quand podia nurir ma familha mas aura que pòde pus zo far sei ren." Crisa dau qutriema atge?
En realitat sem tot perque l'òm pòd pensar.
L'òm pòd se damandar perque Dagobert botava sa culòta davant darrier e qualas consequenças quò aguet sur las generacions dempuei mai d'un milenari.
Vòstre comentari es a mand d’èsser validat. Per terminar lo procès de validacion, vos cal encara clicar sul ligam qu’anatz recebre per e-mail a l’adreiça qu’avètz indicada.
Escriu un comentari sus aqueste article
Senhala aqueste comentari