Lo Guston, per anar al borg, reglar un pichòt afar a la banca, s’èra quitat los vestits de trabalh per se cargar una camiseta e un parelh de cauças candas. Abans de dintrar a la banca decidiguèt d’anar als comuns escampar d’aiga, que l’espèra, òm sap pas, podiá èsser longueta. Mas quand se volguèt tornar braguetar, lo cursor de la zimpeta desralhèt e lo Guston deguèt caminar dins la carrièra, la botica alandada. Aviá pas léser de se’n tornar a l’ostal per se cambiar de cauças, que se seriá mancat lo rendètz-vos. Se resignèt doncas a se presentar desbraguetat davant lo director de l’agéncia. Mas aital èra pas al siu avantatge per negociar una autorizacion de descobèrt!
 
Pr’aquò, soscava lo Guston, aquelas cauças èran gaireben nòvas, lavadas pas qu’un còp! Vertat, las aviá pas pagadas car, qu’èran en sòldas e que venián d’Asia, aviá legit sus l’etiqueta. Mas perqué una tala marrida qualitat del producte? La cèrca del mendre còst de produccion? Segur. Mas se s’i ajustava una volontat de portar tòrt? Aqueles países, fornisseires de l’Occident, òc-ben, mas de còps que i a gaireben en guèrra ambe el, se poirián servir de cremalhièiras de marrida qualitat per lo destabilizar. En efècte, un cap d’estat o de governament que se sietariá a la taula d’una conferéncia al som desbraguetat, i perdriá tota autoritat, e lo prestigi del siu país ne patiriá bravament.
 
Mas s’es aquò los Asiatics s’enganan d’estrategia: los òmes politics dels nòstres países son a l’abric d’una bragueta que se crinca. Per se vestir fan pas las sòldas e se pòdon pagar de costumes costoses, a la bragueta segura. De mai, de còps que i a , per los aparar, de benfaitors lor fan present de costumes a mai de 30 000 euros lo parelh, que lor estàlvian lo pensament de la bragueta que lasca.