Opinion
Per una senèstra sociala e anticapitalista
Es una realitat que nos cau assumir: amb la fin de la transmission de la lenga nòstra dins lei familhas, amb lei collègas e leis amics, dins lei comèrcis ò lei pus mendrei caires de la vida vidanta, ara siam una minoritat dins nòstre pròpri país. En generau, pareis que l'occitànisme o a acceptat: lucham mai per subreviure dins l'estat francés que còntra eu, maugrat lei grèuges que li podriam reprochar.
Adonc fòrça occitanistas agachan amb simpatia la senèstra francesa, pus favorabla ai minoritats, tan sexualas coma etnicas, que la drecha, e pensan de badas que lei progressistas francés moderaràn son adesion au culte "republican" de çò que siguèt la lenga dei reis.
Pasmens, aquela senèstra, coma lei senèstras occidentalas, nòrd-americanas e europèas, sembla qu'ague renonciat, dempuei lo mitterrandisme afarista combinat au tèbi rocardisme deis ans 1980, a una pensada critica dau capitalisme, mentre qu'una ment un pauc enlusida compren que fòrça problèmas de nòstre temps s'explican per lo capitalisme: la destruccion de la natura, que provòca pereu de nòvei pandemias, leis inegalitats socialas que fomentan lei revòutas, la concurréncia entre lei poténcias estatalas que genèran de guèrras que lei finançan lei complèxes militaroindustriaus, lei tragèdias migratòrias que destabilizan de societats, especialament dins leis estats pus paures, etc. Es ben polit de luchar còntra lei manifestacions de l'òdi mai, en fin finala, la senèstra fa coma la drecha: vòu agir per resòuver lei consequéncias en o fasent d'una maniera cèrtas pus umanista que la drecha, la quala preferís la repression, mai totun tant ineficaça.
Aquò se pòu comprene, istoricament, amb l'escrancament dei regims dictatoriaus marxistas-leninistas; e s'es verai que la grèva fauta d'aquelei regims siguèt lo mesprètz de l'ideau de libertat, fins au ponch de cometre de crimes e mai de chaples, e de passar de l'autoritarisme au totalitarisme, lo principi marxista de la lucha dei classas rèsta una empacha au ben comun, mentre que lo vueje, creat per l'abséncia de pensada senestrista per s'entraversar au capitalisme, laissa tot l'espaci d'un caire a l'extrèma drecha que pretend d'aparar lo pòble e au conspiracionisme que son irracionalisme empedís de veire lei problèmas coma son.
En consequéncia, cresi indispensable que la senèstra torne a una critica sociala e anticapitalista, e a mon semblant avèm de far aquela reflexion totei, comprés leis occitanistas se volèm, coma o ai tostemps defendut, que nòstrei revendicacions ressondigan un jorn dins lo pòble qu'a agut parlat la lenga nòstra.
Adonc fòrça occitanistas agachan amb simpatia la senèstra francesa, pus favorabla ai minoritats, tan sexualas coma etnicas, que la drecha, e pensan de badas que lei progressistas francés moderaràn son adesion au culte "republican" de çò que siguèt la lenga dei reis.
Pasmens, aquela senèstra, coma lei senèstras occidentalas, nòrd-americanas e europèas, sembla qu'ague renonciat, dempuei lo mitterrandisme afarista combinat au tèbi rocardisme deis ans 1980, a una pensada critica dau capitalisme, mentre qu'una ment un pauc enlusida compren que fòrça problèmas de nòstre temps s'explican per lo capitalisme: la destruccion de la natura, que provòca pereu de nòvei pandemias, leis inegalitats socialas que fomentan lei revòutas, la concurréncia entre lei poténcias estatalas que genèran de guèrras que lei finançan lei complèxes militaroindustriaus, lei tragèdias migratòrias que destabilizan de societats, especialament dins leis estats pus paures, etc. Es ben polit de luchar còntra lei manifestacions de l'òdi mai, en fin finala, la senèstra fa coma la drecha: vòu agir per resòuver lei consequéncias en o fasent d'una maniera cèrtas pus umanista que la drecha, la quala preferís la repression, mai totun tant ineficaça.
Aquò se pòu comprene, istoricament, amb l'escrancament dei regims dictatoriaus marxistas-leninistas; e s'es verai que la grèva fauta d'aquelei regims siguèt lo mesprètz de l'ideau de libertat, fins au ponch de cometre de crimes e mai de chaples, e de passar de l'autoritarisme au totalitarisme, lo principi marxista de la lucha dei classas rèsta una empacha au ben comun, mentre que lo vueje, creat per l'abséncia de pensada senestrista per s'entraversar au capitalisme, laissa tot l'espaci d'un caire a l'extrèma drecha que pretend d'aparar lo pòble e au conspiracionisme que son irracionalisme empedís de veire lei problèmas coma son.
En consequéncia, cresi indispensable que la senèstra torne a una critica sociala e anticapitalista, e a mon semblant avèm de far aquela reflexion totei, comprés leis occitanistas se volèm, coma o ai tostemps defendut, que nòstrei revendicacions ressondigan un jorn dins lo pòble qu'a agut parlat la lenga nòstra.
Jornalet es possible gràcias al sosten economic e jornalistic dels legeires e benevòls. Se lo podètz sosténer en venent sòci dels Amics del Jornalet o de l'Associacion ADÒC, o tot simplament en fasent un don, atal contribuiretz a far un mèdia mai independent e de melhora qualitat.
Avètz pas de besonh d'èsser de l'esquèrra per èssser anti capitalista: basta dire de non a la dictatura de la merça e del fetichisme de l'estat.
"L'esquèrra" oficiala, obrierista, tecnologista e industrialista (de l'Npa a Melenchón) nos sauvarà pas de la catastròfe que contribuèt a manténer. Fau gaitar mai larg e oblidar tot aquò.
mainatges vai !
Per una senèstra sociala e anticapitalista ? Per una aiga banhada ? Per un solelh esclairant ? Una esquèrra anti-sociala e procapitalista, aquùo a un nom : s'apèla la dreita. Per exemple, un partit socialista e un partit comunsita euro-copatibles…
1% de la populacion mondiala espleita los 99% que damoran. Per se maintener au poder aquel petit percent es obligeat de dominar per la rusa. S'agis pas de far una revolucion. Chau la paiar e quò es pas lo paubre colhon, pas mesme un estat ruinat per la guerra que pòd la paiar. Alaidonc, i a de las societats secretas ultra-riches que paian. E paian en impausan d'un biais l'usura financiera e de l'autre l'obligacion d'obeir a sas directivas, l'obligacion de maintener l'espleitacion.
D' autras biais de governar: maintener la division, l'opausicion entre dos camps que se fan la guerra, declenchar de las guerras per de faussas rasons, paiar los jornalistes, los actors economics e financiers, prenen lo comandament de las bancas, daus supermarchats, controlar tot.
Son anats tròp lonh aura e la Revòlta es en cors Uei, l'espion es pus lo que vai sur lo teren coma James Bond mas se sert d'internet..La tecnologia depassa la classa obriera que devia far la Revolucion e liberar totas las autras cochas socialas. I a pas que lo marxisme que s'es fach fagocitat per aquel fascisme qu'es capable de creér una menaça de fascisme que lucharia contre una menaça de comunisme, e aura de terrorisme o djiadistes.
Arrestan de creire dins la dreicha, l'esquera, lo lepeniste o autra teoria. Tot aquò es de la division.
Que i a ua contradiccion, tròbi, en l article quan disetz "lo principi de la luta de classas rèsta una empacha au ben comun." En URSS la luta de classa e la revolucion d octobre qu'estón ua avançada peu ben comun. Qu'ei meilèu l'emergéncia d'ua classa bureucratica autoritària mesclada au combat anti-revolucionari estrangèr e interior qui an transformat lo saunei en ua decepcion grana. Despuish experiéncias marxistas que n'i avó un hèish e totas diferentas las uas de las autas. N'i a pas un sistèmi socialista, que n'i a hèra e lutar contra lo capitalisme shens voler lo socialisme ne vei pas çò qui pòt balhar. Lo partit-estat qu'ei lo principi qui pausa question uei lo dia aus marxistas e qui's pòt criticar, la luta de classas era qu'ei indispensabla a l'esquèrra. Ua esquèrra anticapitalista e occitana existeish dejà mes qu'èm ua minoritat ençò de l'occitanisme. Mercés d'aver lançat lo debat.
Vòstre comentari es a mand d’èsser validat. Per terminar lo procès de validacion, vos cal encara clicar sul ligam qu’anatz recebre per e-mail a l’adreiça qu’avètz indicada.
Escriu un comentari sus aqueste article
Senhala aqueste comentari