Lo Guston, que voliá profitar de l’estiu de la sant Martin e de la bona luna per semenar las favas, passèt al “punt verd” per ne crompar la grana.
 
La masqueta sul nas, l’atestacion de desplaçament derogatòri dins la pòcha, dintrèt dins lo magazin, e sul presentador de las granas causiguèt un sacon de las favas de Sevilha a longas tecas, que ne’n semenava cada an e que n’èra plan content.
 
Aviá recebut, la setmana passada, l’avís d’una promocion excepcionala suls “essencials de la tardor” que disián. I aviá vist, dins la tièira, tricòts, cauças de velós, calçaduras de “léser” que li semblavan far una tenguda plan crana per passar en çò del nebot las fèstas de fin d’annada. Lo sacon de favas a la man, s’endralhèt cap a la seccion dels vestits e calçaduras. Las laissas i èran dispausadas en carrat, las calçaduras de trabalh, sabatas gròssas renforçadas, bòtas e esclòps de cauchó d’un costat, cauças, blodons, gilets multipòchas, combinasons de l’autre, e al mièg, sus doas laissas adorsadas, totes los articles de vila o de léser: camisetas, camisas, tricòts de lana o de coton, blaus de Nimes...
 
Mas en se sarrant, lo Guston s’avisèt qu’aquela seccion èra enrodada d’un riban roge e blanc, d’aqueles que barran un passatge, que desviran lo monde d’un dangièr. Al mièg de la travada penjava un panèl: “seccion indisponibla en respècte de las consignas governamentalas”.
 
Lo tricòt, las cauças, las calçaduras, al Guston li èra defendut de se las crompar.
 
— De tot biais, çò pensèt, soi pas brica segur de poder anar en çò del nebot. E per passar nadal a l’ostal, las grolas que trigòssi dempuèi l’an passat e lo tricòt que me boti per podar faràn l’afar. Abans de sortir tornèt pausar lo saconèl de favas: aviá pas mai lo gost de las semenar.