Inspiraa de “La mula de Giò” que m’es estaa contaa per Danièl Cabròl dins l’encastre dau pontin dubèrt de l’associacion ‘‘La Fabrica dals Miratges”
 
Au flanc de la montanha li es una plana. En aquela plana, la tèrra es fòrça bòna. Es estaa camalaa dau bas de la valaa fint a la cima das sauchas (son los barris de pèiras sechas per far çò que sònan autra part las faissas, restancas, los bancals...) sus l’eschina dals païsans e dals jornaliers.
 
Aquela bonassa tèrra que auria estaa melhora per los òrts dals masatgièrs èra usaa per de flors e per lo fen de chavals. Au mitan de la plana li èra un ostalàs amb dos plans, amb barcons e una portassa per l’estable. Cada matin, lo mèstre montava sus la chavala e s’encalava fint a la plaça d’ont l’esperavan de païsans e de jornalièrs per aver de trabalh per la jornaa.
 
Lo mèstre designa quauques òmes au regissor. E los autres se’n anavan sigue mendiar au masatge vesin, sigue manjar un tròç dur de pan de sòrba. Lo sera, los òmes montavan sus la plaça. Lo Jan-Choa avia charrat amb lo curat e lo regissor. E fasia donar la paga magra segon son idea.
 
 Per èstre mai aut avia montat la chavala blancha. Cada òme lo saluava e li èra un bòudo (un gus qué) que lo saluava mai que los autres. Escobava la tèrra amb sa bacha, longament, amb una esquasi genuflexion. A la debuta, lo mèstre soguinhava, pi èra pas content e mandava un gest per lo dire d’arrestar.
 
Mas lo baudo continuava cada còup, alora lo mèstre diguet de ràbia (en francés, que parlava ansin a sos païsans): “Mas enfin perqué me salues d’aquest biais?” “Vos enganatz mèstre, es pas vautres que saluo, es vòstra chavala, que se siguèsse pas aquí, seriam nautres que auriam a vos camalar sus l’eschina” .