Grúpia de Chalenas
 
Monsenhor Carmignani, que a bastit la glèisa Sant Pau avengua de Pei Sicard (toscanofrancizat en Pessicart) a Nissa, comencèt son sacerdòci en Casternòu en 1923. Demandèt a mon paire de faire per Novel una grúpia animaa.
 
Mon paire qu’avia de mans d’aur e que fasia totplen de cauvas per la familha e la glèisa a gratis a fach qualques santons e qualques mecanismes per la grúpia. Pi au bot d’un an lo bèu curat es estat mutat a Ròcafòrt dals Pins. E mon paire conoissia ben l’òme qu’a fach la part màger dau presèpi (coma dison a Niça) de Sant Pau e mi menava qualques còups. Avèm visitat lo sota dau presèpi e parlavan dau mecanisme.
 
Ai cerchat los santons de la glèisa, mas i èra ren d’animat. Ma maire m’a dich que los santons èran en la glèisa Sant Pau. I sio anat, mas ai ren vist. Mi penso que la bauma e los santibèlis que son darrier lo baudo de la fòto son estats portats per lo jove curat. Mon paire faguèt los mecanismes que son encara au fons amb de cordèlas de cuer. Es una tecnica qu’ empleguèt mai tardi en 1942 quora los òmes dau vilatge an fach refoncionar lo molin. Avian mes de boitas de vianda en consèrva qu’apelavan lo «singe» (monin) sus una cordèla per montar la farina fin au barutèl. Chalia se desbrolhar.

E bòna fin d'annaa e melhor començament.
(de seguir)