Au lòto, plan lèu e benlèu tre l’an que ven, s’ausirà l’encantaire dire d’una votz fòrta: “Lo virus, o, L’annada dau virus”. E la sala respondrà 20, per l’an 2020 de la granda virussada, coma lo 56 demòra l’an de la granda gelada.
 
Espantada generala d’aquesta pandemia, quicòm que semblava recaptat dins los armaris antics dau passat.
 
Nòstra societat ufanosa de sa frenetica modernitat bolegaira, fuguèt d’un còp clavada e engabiada coma se fasiá a l’atge mejan. E lo mond a se cargar de morralhons!
 
Lo positiu d’aquò son los carpans qu’an pres un fum de certituds e de prioritats dictadas per un economisme cabord.
 
Passat Nadau vaquí-nos au cap d’an. Atau podem faire un pichòt recapitulatiu per nòstra lenga d’aquest’an 20 dau segle 21.
 
D’en primièr lo michant, es a dire la destruccion de son ensenhament au licèu que mena d’un biais acarnassit lo govèrn. Lo mal es talament violent que se trapèron, en junh, mai de 100 parlamentaris per va denonciar au President Macron lo linguicidi menat pel sinistre Blanquer.
 
Mai positiva foguèt la batèsta parlamentara amb, per un còp, un sosten bèl au Senat. E una suspresa bela de decembre amb un vòte plan massís dau Parlament Europenc qu’obliga la Comission de presentar lèu-lèu son vejaire per nòstras lengas.
 
Enfin, paradòxa d’un an enbarrat, nos es sortit un filme de Marc Khanne, Gardarem la lenga, que fa veire l’estrambòrd, la jòia e lo vam que balha nòstra cultura.
 
Que l’an que ven
nos pòrte grand ben!