Opinion
A la lèsta!
Coma perdiái de temps a m’aprestar de platets lipets dins la potina de fonta “Le Creuset”, passèri al microondas “L’essentielb”. Mas aquí tanben perdiái de temps! Una minuta a esperar plantat coma un chòt aquò me cosiá. Es pas de creire! Rambalham a aprestar lo manjar e lo manjar! Es ora de passar a la piluleta apitançaira qu’engolisses tot caminant. Quin temps de ganhat! Los restaurants virariàn potingariás apitançairas. Causiriam las granetas per nos fargar los menuts e manjariam en corriguent. Aquí l’avenidor!
Amai se legissi lèu, legissi pas pro lèu lèu. Aprèp la legida en diagonala dels Americans, es temps de passar a la lectura còpa-cap dels Europencs. De libres estampats de nòu amb quauques mots claus surlinhats de roge dins cada pagina e tira, as legit lèu fach! Es aital que La fèsta de Robèrt Lafont la plegariái en un quart d’ora, Tirant lo Blanc de Joanot Martorell en mièja-ora, La Bíblia, revirada en occitan per Joan Roqueta en una ora! Podriái aital m’embeurar vint còps mai de libres. Pels films parièr. Servar just quauquas imatjetas fugidissas plan causidas e un film que fa 2oras e mièja en tres minutas es vistalhat sus la tauleta! Quina quantitat ne poiriam veire aital!
Escrivem pas pro vite amai s’avèm la sasida avisada suls esmarts. Es temps de passar drechament de la pensada a l’escrit sens aver de picar. Los Americans o an comprés. Fan pas pus escriure lors escolans. Son passats drechament al clavièr d’ordenador, a l’Azerty. Nosautres, devèm quitar l’Azerty e emplegar l’Azertycòm. Vòli parlar de l’Azerty d’intelligéncia superiora, connectat. Azertycòm pica tot solet en legiguent drechament tas pensadas dins ta cervèla. E cada còp que ta pensada bolega, l’azertycòm escriu solet çò que pensas. Quin temps perdut a laurar penosament de letras amb una pluma preistorica “sergent-majòr”, un bic, un estilò-pluma o a tustar de longa sus un clavièr.
Agachi pas sovent la T.V., mas pensi als vièlhs qu’espinchan los jornals d’entresenhas (d’informacion) cada jorn al fenestron, miègjorn e ser. Soi malcorat per sa lentor: en doas minutas, passatz de la covid a Trump, de Trump a la finala europenca de rugbí... Me lèva las arganhetas. Es temps qu’aguèssem un esquichadís de jornal en una minuta. Pels vièlhs, quin temps ganhat sul temps de dormida, -eles que ne’n mancan talamai de temps!- espatarrats dins lor canapè, a espinchar de reportatges, sens tèsta ni cuol, que s’acaban sens s’acabar! Parièr pels joves, acrocats a lor esmart. Per eles tanben, l’actualitat va pas pro lèu lèu, es longassa, longarassa. An besonh de saber sul pic a la segonda prèp quora lor cantaire o cantaira tanta aimada se lèva, tomba d’aiga, s’es gaujosa o amorosa. An besonh de saber sul pic, a la segonda prèp, quora l’amic o l’amiga dintra a l’ostal e de que manja, amb la fotò de l’entreliscada en mai, se vos plai!
Per me desplaçar, podètz pas saber coma patissi de la lentor. Lo temps perdut dins de TGV que se rabalan a 300km/h. O veirai benlèu pas, mas aimariá escalar dins l’Iperlop e traversar Occitània en una minuta de Bordèu a Niça, França de Marselha a París en doas minutas, e en Euròpa anar de Berlin a Barcelona en tres. En esperant lo cervèlportatge personalizat. Lo temps que ta cervèla comande, siás fisicament arribat a l’endrech somiat.
Sens aquel anar a la lèsta, sens aquela adrenalina, espinchariam a l’endedins de nosautres e aquí... e aquí benlèu aprendriam a nos viure, a èsser!
A la lèsta, mas d’aise!
Amai se legissi lèu, legissi pas pro lèu lèu. Aprèp la legida en diagonala dels Americans, es temps de passar a la lectura còpa-cap dels Europencs. De libres estampats de nòu amb quauques mots claus surlinhats de roge dins cada pagina e tira, as legit lèu fach! Es aital que La fèsta de Robèrt Lafont la plegariái en un quart d’ora, Tirant lo Blanc de Joanot Martorell en mièja-ora, La Bíblia, revirada en occitan per Joan Roqueta en una ora! Podriái aital m’embeurar vint còps mai de libres. Pels films parièr. Servar just quauquas imatjetas fugidissas plan causidas e un film que fa 2oras e mièja en tres minutas es vistalhat sus la tauleta! Quina quantitat ne poiriam veire aital!
Escrivem pas pro vite amai s’avèm la sasida avisada suls esmarts. Es temps de passar drechament de la pensada a l’escrit sens aver de picar. Los Americans o an comprés. Fan pas pus escriure lors escolans. Son passats drechament al clavièr d’ordenador, a l’Azerty. Nosautres, devèm quitar l’Azerty e emplegar l’Azertycòm. Vòli parlar de l’Azerty d’intelligéncia superiora, connectat. Azertycòm pica tot solet en legiguent drechament tas pensadas dins ta cervèla. E cada còp que ta pensada bolega, l’azertycòm escriu solet çò que pensas. Quin temps perdut a laurar penosament de letras amb una pluma preistorica “sergent-majòr”, un bic, un estilò-pluma o a tustar de longa sus un clavièr.
Agachi pas sovent la T.V., mas pensi als vièlhs qu’espinchan los jornals d’entresenhas (d’informacion) cada jorn al fenestron, miègjorn e ser. Soi malcorat per sa lentor: en doas minutas, passatz de la covid a Trump, de Trump a la finala europenca de rugbí... Me lèva las arganhetas. Es temps qu’aguèssem un esquichadís de jornal en una minuta. Pels vièlhs, quin temps ganhat sul temps de dormida, -eles que ne’n mancan talamai de temps!- espatarrats dins lor canapè, a espinchar de reportatges, sens tèsta ni cuol, que s’acaban sens s’acabar! Parièr pels joves, acrocats a lor esmart. Per eles tanben, l’actualitat va pas pro lèu lèu, es longassa, longarassa. An besonh de saber sul pic a la segonda prèp quora lor cantaire o cantaira tanta aimada se lèva, tomba d’aiga, s’es gaujosa o amorosa. An besonh de saber sul pic, a la segonda prèp, quora l’amic o l’amiga dintra a l’ostal e de que manja, amb la fotò de l’entreliscada en mai, se vos plai!
Per me desplaçar, podètz pas saber coma patissi de la lentor. Lo temps perdut dins de TGV que se rabalan a 300km/h. O veirai benlèu pas, mas aimariá escalar dins l’Iperlop e traversar Occitània en una minuta de Bordèu a Niça, França de Marselha a París en doas minutas, e en Euròpa anar de Berlin a Barcelona en tres. En esperant lo cervèlportatge personalizat. Lo temps que ta cervèla comande, siás fisicament arribat a l’endrech somiat.
Sens aquel anar a la lèsta, sens aquela adrenalina, espinchariam a l’endedins de nosautres e aquí... e aquí benlèu aprendriam a nos viure, a èsser!
A la lèsta, mas d’aise!
Jornalet es possible gràcias al sosten economic e jornalistic dels legeires e benevòls. Se lo podètz sosténer en venent sòci dels Amics del Jornalet o de l'Associacion ADÒC, o tot simplament en fasent un don, atal contribuiretz a far un mèdia mai independent e de melhora qualitat.
M'avisi qu'un òme Azerty ne'n val dos. O mai !
Me ramenta aquela d'un musician que disià a un vièlh musician de "blues" : as vist los que fan de musica a l'ora d'ara ? Van viste ! En 12 mesuras, arriban a te jogar un fum de nòtas !
- Tiò. Mas es que jògan las bonas ?
Vòstre comentari es a mand d’èsser validat. Per terminar lo procès de validacion, vos cal encara clicar sul ligam qu’anatz recebre per e-mail a l’adreiça qu’avètz indicada.
Escriu un comentari sus aqueste article
Senhala aqueste comentari