Opinion
Letra de la Tèrra Maire als Terrians
Terrianas, Terrians,
Dempuèi d’annadas, sofrissi de mos oceans de mai en mai embordilhats. Venguts escobilhièrs , rebordèlan de plasticalhas de tota mena. Sofrissi de veire mas aigas de mai en mai treboladas. Patissi d’èsser trafegada, embeguda de poisons mai verinoses los uns que los autres. Sofrissi de veire mas forèts cremadas, matraçadas de longa. Amb saba de vida fau grelhar de mon ventre, arbres, auçèls, bèstias, peisses ... Pauc a cha pauc se morisson los uns aprèp los autres. Patissi de veire totas las menas de plantas e de fruchas desaparéisser d’un jorn a l’autre. Sofrissi de veire lo blau del cèl trebolat de longa. De tot aquò ne susi e ne tresusi. Terrianas, Terrians, m’aclapatz, m’escrancatz, m’esboselatz!
Avètz oblidat que sètz mas filhas, mos filhs. Vos aimi totas e totes e vos aimarai tant que serai en vida. D’ont que sètz ... avètz espelit de la meteissa maire. S’avètz totas e totes los meteisses dreches, avètz tanben los meteisses devers. Alara, de quin drech, d’òmes asservisson lors femnas? De quin drech, l’òme cerca a escanar lo que lo revèrta pas? De quin drech lo ric ploma lo paure? Me chucatz fins a la mosèla per ganhar quatre sòus. Vos aucelatz de longa sens saber ont anatz. Me respectatz pas! Vos respectatz pas! M’aimatz pas! Vos aimatz pas! Se m’aimavètz, fariatz pas çò que me fasètz, çò que vos fasètz! Cercatz de longa a me destrusir. Qu’ai fach de marrit, tirat vida vos balhar?
L’an passsat vos mandèri la Covid per ensajar de vos far soscar. Sètz dur de la comprenèla! Fa mai d’un an ara, encapatz totjorn pas! Quant d’annadas vos caldrà? Coma de piòtas e de piòts, vos acorsatz vos far vaccinar per tornar al pus lèu al monde d’abans. Soscatz solament a tornar al monde d’abans! Vostre avenidor es pas vostre passat. Se pensavètz just un briconet a ieu, a la Tèrra Maire, a luòga de renegar, cambiariatz! O podètz! Avètz aprés a legir, a escriure, a desenvolopar de tecnicas aprigondidas, de tecnologias nautas, de bombas, de veituras, de trins, d’avions, , ... avètz aprés a fargar de libres, de musica , de cançons, de danças, de films... mas se destrusissètz la Tèrra Maire tot aquò es parpèla d’agaça!
Deman, mercejarètz la Covid, se prenètz aquel temps de pausa per desplegar un avenidor. Quin avenidor, anatz me dire? Es que n’avèm un? Lo mal que vivètz uèi, serà un ben deman. Un mal per un ben. Un ben èsser, pas una proprietat! Terrianas, terrians, sètz proprietari de res. Pas mai vos que ieu! Ièr, passavètz temps a tuar a pichòt fuòc vòstra maire la tèrra. Deman, vòstra tòca serà de la far viure d’un autre biais. Sens los oceans, las aigas, las forèts, los arbres, las bèstias, los auçèls, los peisses ... sètz res. Devètz los aimar mai, e los respectar mai ... Cossí volètz vos respectar, se respectatz pas la Tèrra-maire?
Terrianas, terrians, mos filhas , mos filhs, a vosautres ara de causir. Es que volètz gardar la Pachamama, laTèrra maire o cabussar amb ela dins lo non-rès? Es ma darrièra letra!
Dempuèi d’annadas, sofrissi de mos oceans de mai en mai embordilhats. Venguts escobilhièrs , rebordèlan de plasticalhas de tota mena. Sofrissi de veire mas aigas de mai en mai treboladas. Patissi d’èsser trafegada, embeguda de poisons mai verinoses los uns que los autres. Sofrissi de veire mas forèts cremadas, matraçadas de longa. Amb saba de vida fau grelhar de mon ventre, arbres, auçèls, bèstias, peisses ... Pauc a cha pauc se morisson los uns aprèp los autres. Patissi de veire totas las menas de plantas e de fruchas desaparéisser d’un jorn a l’autre. Sofrissi de veire lo blau del cèl trebolat de longa. De tot aquò ne susi e ne tresusi. Terrianas, Terrians, m’aclapatz, m’escrancatz, m’esboselatz!
Avètz oblidat que sètz mas filhas, mos filhs. Vos aimi totas e totes e vos aimarai tant que serai en vida. D’ont que sètz ... avètz espelit de la meteissa maire. S’avètz totas e totes los meteisses dreches, avètz tanben los meteisses devers. Alara, de quin drech, d’òmes asservisson lors femnas? De quin drech, l’òme cerca a escanar lo que lo revèrta pas? De quin drech lo ric ploma lo paure? Me chucatz fins a la mosèla per ganhar quatre sòus. Vos aucelatz de longa sens saber ont anatz. Me respectatz pas! Vos respectatz pas! M’aimatz pas! Vos aimatz pas! Se m’aimavètz, fariatz pas çò que me fasètz, çò que vos fasètz! Cercatz de longa a me destrusir. Qu’ai fach de marrit, tirat vida vos balhar?
L’an passsat vos mandèri la Covid per ensajar de vos far soscar. Sètz dur de la comprenèla! Fa mai d’un an ara, encapatz totjorn pas! Quant d’annadas vos caldrà? Coma de piòtas e de piòts, vos acorsatz vos far vaccinar per tornar al pus lèu al monde d’abans. Soscatz solament a tornar al monde d’abans! Vostre avenidor es pas vostre passat. Se pensavètz just un briconet a ieu, a la Tèrra Maire, a luòga de renegar, cambiariatz! O podètz! Avètz aprés a legir, a escriure, a desenvolopar de tecnicas aprigondidas, de tecnologias nautas, de bombas, de veituras, de trins, d’avions, , ... avètz aprés a fargar de libres, de musica , de cançons, de danças, de films... mas se destrusissètz la Tèrra Maire tot aquò es parpèla d’agaça!
Deman, mercejarètz la Covid, se prenètz aquel temps de pausa per desplegar un avenidor. Quin avenidor, anatz me dire? Es que n’avèm un? Lo mal que vivètz uèi, serà un ben deman. Un mal per un ben. Un ben èsser, pas una proprietat! Terrianas, terrians, sètz proprietari de res. Pas mai vos que ieu! Ièr, passavètz temps a tuar a pichòt fuòc vòstra maire la tèrra. Deman, vòstra tòca serà de la far viure d’un autre biais. Sens los oceans, las aigas, las forèts, los arbres, las bèstias, los auçèls, los peisses ... sètz res. Devètz los aimar mai, e los respectar mai ... Cossí volètz vos respectar, se respectatz pas la Tèrra-maire?
Terrianas, terrians, mos filhas , mos filhs, a vosautres ara de causir. Es que volètz gardar la Pachamama, laTèrra maire o cabussar amb ela dins lo non-rès? Es ma darrièra letra!
Jornalet es possible gràcias al sosten economic e jornalistic dels legeires e benevòls. Se lo podètz sosténer en venent sòci dels Amics del Jornalet o de l'Associacion ADÒC, o tot simplament en fasent un don, atal contribuiretz a far un mèdia mai independent e de melhora qualitat.
Tot preciós, com es pot destruir quelcom de tant meravellós com es la vida i el nostre Planeta.
Ens neguem, -ja es el mes delirant-, la nostre pròpia subsistència, i la dels nostres fills, i mira que ho ha dit gent, però res, ningú en fa cas, cal intervenir i aviat, JA!
Es delirant i tot el que fa l'home per negar-s'ho tot.
Es que ningú te cor!? O pitjor consciència!?
Hi han coses que canviaran, i molt cal que ens preparem.
Visca la Terra...Lliure!
L'Ernest, "El Tàrrega".
#1 Ben non, lo còr qu'ei a gaucha de la peitrina (⊙.☉)7
"L'an passat vos mandèr lo covid per vos far soscar " XD
S'acceptatz ua credença atau, quin argumentaratz contra l@s qui disen que lo sida ei ua punicion divina per la vita depravada deus omosexuaus? ... si argumentatz contra ┐( ˘ ､ ˘ )┌
Après qu'èi lejut lo tèxte, que soi en desacòrd dab a puish près tot dehens... mes que soi content d'aver podut lége'u en occitan e de poder parlà'n ací, donc mercés!
Ne volerí pas que lo monde qui exprimeishen opinions ací non recebossen pas que contradiccion mespresosa ^^
La Tera mair accusa pas e culpabilisa pas.
La terra mair es plena d'amor per sos efants, per tota la vita sur terra. Es un amor maternel per tots que siajam mechants o bons. Acusar e culpabilisar es un concept uman. Puni en envoiat lo Covid es pas una pensada de la Terra Mair. es un concept uman. Dempuei mai de 3000 o 4000ans avem glorifiat los guerriers qu'an ganhat de las batalhas e defilat sos daus arcs de triumf; avem adorats daus sents religios o sanitaris que belcòp n'en son pas. Avem dedainhat lo culte de la Dessa Mair qu'existava avant aquela periòda per lo remplaçar per un diu masculin, que puni o recompensa. ES per aquò que la Terra Mair a decidat d'elevar son niveu energetic e 'envoiar una energia d'amor sur terra, de l'amor incondicional/
De l'autre biais lo Pair Ciau nos envoia de l'amor masculin, amor incondicional.
En oblidar tot aquò sem tombar dins las paurs, l'incertitudas las interogacions que sapan nòstre moral. Uei, sem convidats a nos acordar emben l'amor incondicional de la terra Mair e dau Pair Ciau que se boiran dins nòstre chacra dau còr au centre de la peitrina.
Un site qu'esplica tot aquò: www.Sophie Riehl.com
Vòstre comentari es a mand d’èsser validat. Per terminar lo procès de validacion, vos cal encara clicar sul ligam qu’anatz recebre per e-mail a l’adreiça qu’avètz indicada.
Escriu un comentari sus aqueste article
Senhala aqueste comentari