capçalera campanha

Opinion

L’albatròs

(version en occitan vivaroalpenc de Charles Baudelaire)
 
Sovent, per se divertir, los òmes d’equipatge
Se prenon d’albatròsses, vastes aucèls das mars,
Que segon, indolents companhs de viatge,
Lo bastiment qu’esguilha sus las gorgs amars.
 
A pena los an depausats sus las taulas,
Qu’aquelos reis de l’azur, malbiaissuts e vergonhoses,
Laissan pietosament lors grandas alas blanchas
Coma d’avirons longasses au costat d’elos.
 
Aquest viatjaire alat, coma es tant gòf e mòl!
Eu, que fuguèt tant bèu, qu’es comic e laid!
L’un ponhea lo bèc amb un cremagola,
L’autre mima, en ranqueant, l’infirm que volava!
 
Lo Poèta es semblable au prince das nèblas
Que trèva la tempèsta e se ritz dau sordat;
Exiliat sus lo sòl au mitan das ganassas,
Sas alas de gigant l’empachan de chaminar.
 
 
 
 
Charles Baudelaire
 
 
 
abonar los amics de Jornalet
 
 

 

Jornalet es possible gràcias al sosten economic e jornalistic dels legeires e benevòls. Se lo podètz sosténer en venent sòci dels Amics del Jornalet o de l'Associacion ADÒC, o tot simplament en fasent un don, atal contribuiretz a far un mèdia mai independent e de melhora qualitat.

Bandièra05 1180x150: PUBLICITAT

Comentaris

Reinat TOSCANO LO VAU
2.

Tota la dificultat de tradurre la poesia: ò respèctes ben la letra e laisses perdre la metrica, ò lo contrari...
Levat quora es Brassens qu'escriu, qu'alora es mai aisat de passar à l'occitan!

  • 3
  • 0
pau
1.

Avio tambien escrich una version que garda lo sens mas ont lo nombre de pes era bòn e ont ai provat de mettre l'accent occitan ont es l'accent frances mas degun m'a dich ont es l'accent en una rima feminina.
vequi aquela prova :

de cop , per demorar , los òmes d’equipatge

Prenon un’albatròs, un dos aucèls das mars,

Que segon, tojorn flacs los companhs de viatge,

Lo bastiment qu’esguilha sus las gorgs amars.



A pena lo an depausats sus las planchas,

Qu'aquel rei de l'azur, chapin e vergonhos,

Laissa pietosament sas grandas alas blanchas

Coma palas longas au son costat trainar .



Aquest viatjaire alat, coma es tant gòf e mòl!

Eu, que fuguèt tant bèu, qu'es comic e laid!

L'un ponhea lo bèc amb un cremagola,

L'autre mima, ranqueant, l'infirm que vòlava!



Lo Poèta es semblable au prince das nèblas

Que trèva la tempèsta e se ritz dau sordat;

Exiliat sus lo sòl au mitan das ganassas,

Sas alas de gigant l'empachan de marchar.


  • 2
  • 0

Escriu un comentari sus aqueste article