Lo Marius de Panhòl pòl pas estre marsilhenc. Dins Marsilha lo monde s’estònan pas qu’un jove prengue un bateu per anar ganhar son pan sus la mar. Mas a Niça es pas parier, coma ditz lo provèrbi: Lauda la mar, mas ten ti en terra. Ma maire contava que son gran, Josep era fornier, mas que cada còup que passava un bateu, s’embarcava per veire de país. Escriguet parier que trabalhava dur la nuech per pastar la pasta en la mastra. Mas, en los actes qu’ai legits, es lo mai escrich qu’era coisinier. Ma maire conoissia pas grand cauva de son gran: a mai de setanta ans, quora a escrich sos caiers de remembrança Les cahiers de Mamée diguèt qu’avia doas mairgrands e un gran a sa naissença dau temps que Josep era pas mort. Li era pas Facebook en aquel tems.  (de seguir)