Sus l’acte de mariatge, en 1876, Ze es bolangier en vila vielha. Ma maire m’avia benlèu mostrat la charriera qu’èra fornier. Sio anat veire lo mesteiran actual, m’a dich que l’atalhier de la fornaria anciana èra en la cròta de la maceleria, doas botigas mai luenc. En lo jutjament de divòrci, en 1895, vivia amb una frema en Marsilha e era coisinier. Mi sio pres a pantaisar au rescòntre entre lo jove Marcel e lo coisinier vielh davans un gòt, Ze charrant de sas aventuras sus las mars lontanas. Après, ai aprés que Marius es estat coisinier de marina. Quora sio anat visitar lo Belem amb lo felen ai provat de charrar emb los coisiniers. Ai fach qualques recèrchas en las arquivas. Ze es naissut als Clòts (toscanizat en Sclos) de Còntes. Quora l’administracion francesa nomenava las fremas “sans profession”, la sarda ne’n donava una. Ai pas posgut trobar de traça a Marsilha. Sao manco se los recentaments de Marsilha son indexats. Sao qu’es mòrt a un numero de l’espital dals fòls de Nissa mas las charrieras an chambiat e d’ostals son estats prefondats e sa frema es mòrta “veuve N...”