Avèm pas jamai tant ausit aquel mot que dempuèi un an. Es sortit de la boca del President, del ministre Primièr, del ministre de la santat, del personal espitalièr, e de mai o mens de la populacion tota. Qual de nosautres l’a pas emplegat?
 
Aqueles tres vocalas “i” que cridan en alternáncia sus las quatre consonantas, me trebolan l’eime. Anem mai en prigondor per ensajar de veire de que contenon. E per i veire mai clar, e per que siá mens “dificil”, se metiam “dificil” en botelha?
 
E per començar l’etiqueta, la tilheta. Es a creire que benlèu serà legida del meteis biais pel President coma per l’òme de la carrièra. Pel contengut es una autra limonada.
 
Una infirmièra en servici de tornarviure dempuèi un an, que trabalha amb masqueta, lunetas, tenguda espitalièra de la tèsta als pèses, que vei passar cada vèspre un o dos malautes de la Covid, a la botelha “dificil” plena que versa.
 
Pel jove estudiant qu’arriba a l’Universitat qu’a jamai vist sos professors tirat per “Zoom” que a gès d’amigas ni d’amics, embarrat dins sa cambreta de ciutat universitària dempuèi mai de sièis meses, la contengut de la botelha bolhís.
 
Per lo coble de joves retirats que son pas pus tenguts per lo trabalh, qu’an pas besonh de teletrabalhar, qu’an pas de pichons a menar a l’escòla, que vivon dins un ostalàs grandaràs amb pelena, òrt e piscina caufada, la botelha de “dificil” es gaireben voida. Amai se de còps pòdon la se pensar plena.
 
E per vos, anatz me dire, es “dificil”? Coma umorista, privat d’empont, sens public, es pas aisit cada jorn. Demòra l’escritura. Alara, ai una botelha de “dificil” mitat voida, mitat plena. Sabi qu’es ben pus malaisit per un molon d’amigas e d’amics que per ieu!
 
Fin finala, caduna e cadun bèu a son “dificil” e lo bèu de son biais, l’engolís coma pòt. Es esperant lo jorn ont lo contengut de la botelha de “dificil” serà aremplaçat per un bon vin d’Occitània a partejar entre amigas e amics per festejar la libertat retrobada!