Per quauqu’un que s’apassiona per lo debat d’idèias e sustot per çò que podèm aperar “la guèrra deus mots”, vaquí un polit neologisme plan saborós qu’a aucupat los comentators de l’actualitat politica i a pas guaire: islamoesquerrisme.
 
D’un usatge drin confidenciau dempuèi 2002 quan nascoc devath lo calam deu politològue-sociològue Pierre-André Taguieff (passat eth medish de l’esquerrisme a un nacionalisme d’esquèrra a la Chevènement) e meslèu reservat de costuma a un vocabulari de dreta extrèma, lo mot coneishoc una popularitat navèra quan estoc emplegat lo 16 de heurèr de 2021 per Frédérique Vidal, ministra encargada de l’ensenhament superior, que declarèc voler comandar au CNRS una enquista sus “l’islamoesquerrisme dens l’universitat”. Aqueste sortida coneishoc mès de succès que non pas l’usatge que’n hasèvan abans Jean-Michel Blanquer (Ministre de l’Educacion) e Gérard Darmanin (Ministre de l’Interior). Ajustèc qu’aqueste islamoesquerrisme “gangrena la societat dens son ensems”.
 
Un còp lo mitan universitari atau segotit, lo CNRS declarèc que “l’expression correspón pas a nada realitat scientifica” e la Conferéncia deus Presidents d’Universitat digoc son “estupor dabans una polemica esterla”.
 
S’espiam de près aquesta expression, efectivament vòu pas díser gran causa. La part “islam-” hè allusion a la populacion musulmana o au movement politic dit “islamisme”? La part “-esquerrisme”, era, sembla plan pertocar çò que disèm “l’esquerrisme”, es a díser l’esquèrra extrèma que’s tròba mès a esquèrra que non pas lo PC o la France Insoumise. Mes es pas segur.
 
Lo quite creator de l’expression reconeish que “lo sens veng a cada còp mès mauclar a mesura que veng un mot polemic.”
 
Fondamentalament, la pensada islamista s’apuja purmèr suu hèit que Diu (aperat Allah) existís, quan la pensada esquerrista regeta aquò totalament sense nuança. Èi ensajat d’imaginar un drapèu de l’islamoesquerrisme per véser se tot aquò vos sembla coerent.
 
Los exemples de credents d’esquèrra extrèma existissen benlèu (tot es possible dens lo maine de la pensada umana), mes son talament rares que’s pòt pas imaginar un movament influençat per aquesta eventualitat.
 
Podèm comprénguer que l’expression es pas que mauagida e vòu parlar en hèit de la “complasença suspausada d’una part de l’esquerrisme de cap a reivindicacions islamistas”. Aquí sèm mès dens lo racionalisme.
 
Mes los descridaires deu mot hèn remercar la semblança dambe “judeobolchevic” de las annadas 30, quan los antisemitas associavan los Jusius au marxisme en s’apujar sus las originas jusivas de Marx o deus sòcis de tres deus cinc sòcis deu dusau Politbiorò, lavetz qu’una tala situacion se retròba pas ara, que “islam” definís pas qu’una religion, lavetz que “judeo” definís tanben una origina etnica, çò que permet una dobla apartenéncia.
 
Los qu’emplegan l’expression, sovent los partidaires d’una laïcitat rigorosa, utilizan tanben l’expression “islamofascisme”, çò qu’aluenha las possibilitats d’una concordança dambe las duas ideologias, levat una complicitat tactica possibla.
 
Mes coma sovent dens la guèrra deus mots, vaquí una expression de mès aisida d’utilizacion e practica per ensajar de devalorizar sense tròp d’esfòrç un contradictor. Deu costat opausat, l’expression “islamofobia” es utilizada tanben dambe la medisha eficacitat e lo medish aisidèr dens lo sens invèrse.
 
Prenguètz una saca, pegatz dessús una etiqueta e botatz-i dedins totis los que’vs agradan pas. Lo mot “islamoesquerrisme”, coma tandes autes, permet d’estigmatizar en tot evitar lo debat.
 
Soi solide que lo subjècte s’amerita escambis d’idèias e d’arguments mès elaborats.