Opinion
Dever conjugal
La Josiana es una amiga d’enfància. Quora se marridèt a la glèisa amb lo Ludovic, fa vint e cinc ans, foguèri convidat. L’autre jorn la rescontrèri per azard a la gara SNCF Sant Ròc del Clapàs. Al mens dètz ans que nos erèm pas vistes! A trenta cinc ans, Josiana es totjorn una femna avivada, plena de sanqueta.
Quora demandèri a Josi cossí anava, vaquí çò que me respondèt:
Josiana tirèt son camin qu’aviá un trin de prene. Ieu, assetat sus una banqueta, esperèri una mièja-orada abans de prene lo meu. Sosquèri e somièri. Vesiái un jutge escondut entre los lençòls del lièch conjugal en trin de filmar amb sa tauleta lo refús del Ludò a las avanças de la Josiana.
L’anonciá de mon trin me sortiguèt de mon sòmi!
Quora demandèri a Josi cossí anava, vaquí çò que me respondèt:
— Tot anariá plan, tirat lo Ludò...
— De qué li arriba?
— Es totjorn tant agradiu de viure amb el, mas a pas pus enveja...
— Enveja... Enveja? Vòls dire...
— Planta pas pus la bistoqueta dins la monifleta.
— Pasmens quand èra jove, pareis que...
— Lo matin, lo vèspre, bistoquejava.
— E ara?
— Me demandi s’es encara margat. A pas pus enveja de se’n servir. Pasmens, me pòdes creire, fau tot çò que pòdi per aquò!
— De qué li arriba al Ludò?
— Vòl pas! Un jorn a mal de cap, un jorn es endogat, un jorn es enraumassat, un jorn es crebat, un jorn ensomelhat,...
— Benlèu que...
— Pasmens, ieu, es pas l’enveja que m’en manca e fau tot per...
— E fa un briu qu’es aital?
— Dempuèi la naissença de Magdalena.
— Quant avètz de pichons?
— Dos. L’ainat Gustau e Magdalena.
— Quant d’annadas tenon?
— Gustava dètz ans, Magdalena sièis ans.
— Vols dire que fa sièis ans que ...
— E òc! E òc! Dempuèi qu’avèm agut la pichona.
— Ara qu’a fach sa familha, benlèu pensa n’aver acabat amb lo dever conjugal.
— L’aimi totjorn mas se l’aimavi pas cresi que l’auriá botat al tribunal.
— Ane! Al tribunal?
— Per mancament al dever conjugal.
— Voldriás que la justícia venguèssse se passejar entre vòstres lençòls?
— De qué li arriba?
— Es totjorn tant agradiu de viure amb el, mas a pas pus enveja...
— Enveja... Enveja? Vòls dire...
— Planta pas pus la bistoqueta dins la monifleta.
— Pasmens quand èra jove, pareis que...
— Lo matin, lo vèspre, bistoquejava.
— E ara?
— Me demandi s’es encara margat. A pas pus enveja de se’n servir. Pasmens, me pòdes creire, fau tot çò que pòdi per aquò!
— De qué li arriba al Ludò?
— Vòl pas! Un jorn a mal de cap, un jorn es endogat, un jorn es enraumassat, un jorn es crebat, un jorn ensomelhat,...
— Benlèu que...
— Pasmens, ieu, es pas l’enveja que m’en manca e fau tot per...
— E fa un briu qu’es aital?
— Dempuèi la naissença de Magdalena.
— Quant avètz de pichons?
— Dos. L’ainat Gustau e Magdalena.
— Quant d’annadas tenon?
— Gustava dètz ans, Magdalena sièis ans.
— Vols dire que fa sièis ans que ...
— E òc! E òc! Dempuèi qu’avèm agut la pichona.
— Ara qu’a fach sa familha, benlèu pensa n’aver acabat amb lo dever conjugal.
— L’aimi totjorn mas se l’aimavi pas cresi que l’auriá botat al tribunal.
— Ane! Al tribunal?
— Per mancament al dever conjugal.
— Voldriás que la justícia venguèssse se passejar entre vòstres lençòls?
Josiana tirèt son camin qu’aviá un trin de prene. Ieu, assetat sus una banqueta, esperèri una mièja-orada abans de prene lo meu. Sosquèri e somièri. Vesiái un jutge escondut entre los lençòls del lièch conjugal en trin de filmar amb sa tauleta lo refús del Ludò a las avanças de la Josiana.
L’anonciá de mon trin me sortiguèt de mon sòmi!
Jornalet es possible gràcias al sosten economic e jornalistic dels legeires e benevòls. Se lo podètz sosténer en venent sòci dels Amics del Jornalet o de l'Associacion ADÒC, o tot simplament en fasent un don, atal contribuiretz a far un mèdia mai independent e de melhora qualitat.
Es lo temps que trabalha per lo MMS o contra lo MMS.
Es que i podèm quicom?
Fins ara conoissiai pas que çò que se sona lo MMS
A la debuta, es Matin, Miègjorn e Ser
5 ans puèi es pas que lo 'Marts, lo 'Mècres e lo 'Sabte
10 ans puèi es pas pus qu'un còp al mes de Mars, de Mai e de Septembre
15 ans puèi doncas...
endogat: clafit de corbaturas.
Josiana se marridèt fa vint e cinq ans e àra en ten trenta e cinq? Doncas de se marridet pas en Tolosa mas endacòm mai , en Persia benlèu!!
Un briu de ròia benlèu per tornar enfuòcar la maquina ....
Vòstre comentari es a mand d’èsser validat. Per terminar lo procès de validacion, vos cal encara clicar sul ligam qu’anatz recebre per e-mail a l’adreiça qu’avètz indicada.
Escriu un comentari sus aqueste article
Senhala aqueste comentari