Dins totas las civilizacions, dempuèi totjorn, los nombres an una fòrta simbolica e contenon fòrças desconegudas. Ne causir un, lo representar, es pas un acte anodin. Lo nòstre President, que, per melhor mestrejar la pandemia «legís tot çò que sortís de scientific sul sicut» al punt de «poder èsser candidat a l’agregacion d’immunologia», coma diguèt un deputat, a segurament legit tractats de la simbolica dels nombres per pas limitar, a l’azard, los gropes a sièis personas, autan plan defòra coma dedins.
 
Per d’unes, lo nombre sièis, lo de la Creacion del monde en sièis jorns, lo de la mesura del temps, de las colors, tres primàrias e tres segondàrias, lo de l’exagòn que s’inscriu dins lo cercle, es lo simbòl de la perfeccion. Per d’autres, marca l’oposicion de la Creatura al Creator dins un equilibre indefinit, e l’ambivaléncia entre lo Ben e lo Mal. Enfin, dins la Bíblia, «666» es la chifra de la Bèstia.
 
Lo President, per escapar a aquela ambivaléncia auriá pogut causir lo nombre sèt, lo de la setmana, de las planetas, dels grases celèstes, sèt que, segond Ipocrates, «per sas vertuts amagadas manten dins l’Èsser totas las causas, dispensa vida e movement, influéncia dincas als Èssers celèstes». Mas simbòl d’una Totalitat, e d’una Totalitat en movement, representant d’un cicle complet, pòrta tanben l’ànsia de saber coma serà lo seguent, ànsia que n’avèm pas besonh uèi.
 
De mai, es aisit de dispausar, en cercle, rigorosament a egala distància sièis personas, e lo nombre sièis a la proprietat d’èsser divisible per dus e per tres. Aital, dins las setmanas venentas, se, al nòstre President, li pren l’enveja d’enduresir las mesuras sanitàrias, poirà dividir los gropes de rescontre en dus o tres, segond la gravitat de la situacion, çò qu’es pas possible per un nombre de sèt.