A la debuta de la telaranha, internet coma disèm popularament, avio trobat l’@ d’un niçardofòne, alora li ai demandat se la soleta frasa que ma maire disia en niçard era de ver niçard (mon paire parlava vivaroalpenc).
 
Aquela frasa que si ditz en gavòt: “fai çò que vòles” èra dicha per ma maire “fai cen que voale(s)”. Benlèu en niçard de’n Rai (Ray) o de’n Borgada. Aquel òme mi respondèt e mi mandèt aquela menchonaa: vequí lo viatge gavòt de Gerard Piccon adaptat en lenga.
 
Un jorn, mi trobavo en lo tren de Niça a Conh, dintre d’un escompartiment de tèrça classa, assetat en faça d’una dama qu’era acompanhaa d’un pichon qu’èra d’un atge un pauc incèrt. A costat de ieu èra una gròssa païsana que tenia un cabanh sus los ginolhs... Arribant a La Ternitat Victor, montet lo controtlur. Que demandèt:”vòstras bilhetas per plaser”.
 
Alora la dama li presentèt doas bilhetas en disent:
 
— “Una plaça entiera e una mieja plaça”.
 
—”Coma! —Diguèt lo controtlur— una mieja plaça per aquel jove qu’a ja los pantalons lòngs?”
 
— “Ah! —Alora respondèt la dama— s’es per los pantalons lòngs, la mièja plaça es per ieu”. — D’efècte, la dama s’aucèt los cotilhons de 10 centimètres e li monstrèt qu’avia los pantalons corts...
 
Lo controtlur qu’era un bon vivent, si metèt de rire, passèt a man drecha e s’adreicèt a la païsana e li demandet:
 
— E vos Madama?”
 
La païsana li respondèt:
 
— “Ben ve, se aquela dama qu’a los pantalons corts paga que mieja plaça, ieu alora, devo viajar a l’uèlh.”