Opinion
Diacritic
Diacritic, de qu’es aquela bèstia? Un animau preïstoric, un monstre dau fons das mars, un asteroïde? Pas res de tot aquò, es un mot que significa “que distinga, que caracteriza”.
Un signe diacritic es aquel que ven sus una letra e que ne càmbia la valor, lo sens o la prononciacion. Atau l’accent sus la è ne càmbia lo son. De segur è es pas e.
Vesètz qu’amb la cronica occitana s’aprenon causas importantas e utilas.
Ara la vòstra cronica va prene en dirècte-life (perdon pel francisme) de risques bèls e lo jornau que la publica tanben. Mèfi lo perilh, vaquí quicòm de terriblament dangierós, quicòm que met la republica d’aicí a la broa dau gorg prigond de sa desaparicion. Se vesètz escrich una tilda, aquel signe curiós ñ sus una n, se vesètz un accent sus de ò, sus de í, devètz tremolar, córrer a la gendarmariá, sonar lo procuror, qu’avètz davant vos de signes diacritics anticonstitucionaus.
Son talament òrres que meton l’Estat en perilh. Son lo darnièr gra dau crimi. A costat tugar paire e maire son d’amusets, son de crimis banaus sens ges de perilh per l’Estat dins sa Constitucion, es a dire son fondament.
Urosament lo Conselh Constitucionau d’Epuracion Etnica ne sentencièt l’interdiccion absoluda. Una Naís, amb un accent sus la i, un Fañch e son tarrible tilde, son dinamitas, ruinas, per l’Estat e per aquò enebits in eternam!
Conclusion, s’avètz lo mendre accent jamai seretz un vertadièr ciutadan. Atau l’autoctón es estrangièr dins son país.
Òi lo progres progressa e l’avenir se sarra.
Un signe diacritic es aquel que ven sus una letra e que ne càmbia la valor, lo sens o la prononciacion. Atau l’accent sus la è ne càmbia lo son. De segur è es pas e.
Vesètz qu’amb la cronica occitana s’aprenon causas importantas e utilas.
Ara la vòstra cronica va prene en dirècte-life (perdon pel francisme) de risques bèls e lo jornau que la publica tanben. Mèfi lo perilh, vaquí quicòm de terriblament dangierós, quicòm que met la republica d’aicí a la broa dau gorg prigond de sa desaparicion. Se vesètz escrich una tilda, aquel signe curiós ñ sus una n, se vesètz un accent sus de ò, sus de í, devètz tremolar, córrer a la gendarmariá, sonar lo procuror, qu’avètz davant vos de signes diacritics anticonstitucionaus.
Son talament òrres que meton l’Estat en perilh. Son lo darnièr gra dau crimi. A costat tugar paire e maire son d’amusets, son de crimis banaus sens ges de perilh per l’Estat dins sa Constitucion, es a dire son fondament.
Urosament lo Conselh Constitucionau d’Epuracion Etnica ne sentencièt l’interdiccion absoluda. Una Naís, amb un accent sus la i, un Fañch e son tarrible tilde, son dinamitas, ruinas, per l’Estat e per aquò enebits in eternam!
Conclusion, s’avètz lo mendre accent jamai seretz un vertadièr ciutadan. Atau l’autoctón es estrangièr dins son país.
Òi lo progres progressa e l’avenir se sarra.
Jornalet es possible gràcias al sosten economic e jornalistic dels legeires e benevòls. Se lo podètz sosténer en venent sòci dels Amics del Jornalet o de l'Associacion ADÒC, o tot simplament en fasent un don, atal contribuiretz a far un mèdia mai independent e de melhora qualitat.
Es que podem dire que l'Amandine Henry es Diacritica ?
Anèm tè…….! Per se far plaser :
Lo Tilde es emplegat dins lo quite text de Villers-Cotterêts e dins mantuns textes oficials francés, mentre tot lo XVI servissia per marquar la nazalizacion d’un autre band èra sia disent per marquar una abreujament del “n” o del “m” atal se podia escriure « Frãce » per France dins lo text de Villers-Cotterêts …
Lo Tilde èra dins “le grand dictionnaire de la langue française entrò 1932
Lo texte del 23 de julhet de 2014* mençona los signes diacritics legals (un quinzenat de letras) / fusquèc confirmat par lo tribunal de Quimper lo 13 de septembre de 2017. Plan segur lo Tilde i es pas.
Un signe d’abreujament es pas un signe diacritic
*la circulaire du 23 juillet 2014 relative à l'état-civil et qui régit l'usage des signes diacritiques et des ligatures dans la langue française reprenant la loi n°118 du 2 thermidor An II (20 juillet 1794) qui dispose que « les actes doivent être écrits en langue française » et l'arrêté du 24 prairial an XI (13 juin 1803) qui précise que « l'emploi de la langue française est obligatoire, même dans les régions où l'usage de dresser les actes publics dans l'idiome local serait maintenu », le ministère a estimé que le « n tilde » était contraire à la langue française.
Sabèm plan que tot es fach e a totjorn estat fach per nos escafar
Vòstre comentari es a mand d’èsser validat. Per terminar lo procès de validacion, vos cal encara clicar sul ligam qu’anatz recebre per e-mail a l’adreiça qu’avètz indicada.
Escriu un comentari sus aqueste article
Senhala aqueste comentari