Va èstre lo temps de l’estiva, Gaspard Hugues montarà pas en la valaa d’Entraunas. Li es estat una garolha dura, benlèu un mòrt. Es calat amb las feas. Es estat emplegat coma pastre en las planas grandas de Provença. Benlèu sus la dralha de Sant Martin a Tolon, benlèu amb los pastres que son venguts de l’Oesen. La frema que faguèt un roman sus son fiu diguèt que venia de Sant Bernat d’Entraunas, vilar qu’existe pas, mas es naissut au Viralet, masatge (coma son nom l’indica, virar/vilar, e non lo pichon... viratge) dals Torres de Casternòu, sus lo chamin dau còl de Barèls, ont i èra una chapèla de Sant Bernat. Li èra mai de nèu qu’encuei. Aquesta dama qu’es jamai montaa as Torres, diguèt tanben que lo païsatge de Vilar d’Oesen devia lo chambiar de las planas vastas de Provença!! Mas son país de Gavotina dals Alps Maritimes a ren d’enviar a l’Oesen, en Gavotina parier, question altitude, montanhas e païsatges.

 A degut qualque còups chaçar lo chamoç o cerchar una chabra en las chalanchas dau Còl de Cen o dau Sèrre de l’Aigla.

(De seguir)