Parli jamai de Gard e pasmens avem d’aquèu caire “Reiaume” de Ròse d’amics. La publicacien de “Alès insolite” (Nouvelles Presses du Languedoc, éditeur) mi permete d’atenuir l’injustícia. Tres an de tèmps, Alan André, paire e director dau mitic semanier “Clinton”, publiquet dins lo Midi Libre una cronica semanala que faguet de rogasons per carrieras e carrieròus d’ Alès e dei vilatges vesins. Dei 140 articles destrauqui doeis exèmples, la plaça mi fa fauta per ne’n metre mai. Alan explica que “Le chemin du Moulin de Laure” a ren de veire me lo morre enfarinat d’una polidèta nomenada Laure.. mai ven de “l’ aura”, lo vènt en lengadocian coma en provençau (lo parlar d’ Alès es intermediari entre aquelei doei dialeites d’Òc, a mai sieche puslèu lengadocian). Puei nos presènta la Fare- Alès, autor de “Las Castagnados”, precursor dau Felibrige. Totei leis Alesians coneisson son vers famós “Alès, mon Alès tant poulit”, mai sabon quasi ren de l’ òme que siguet cònse dau vilatge vesin, Sant- Martin.
 
Alan André faguet obra d’ istorian en gardant aquèu biais ironic de picapebre qu’ agrada ais ausidors de seis emissiens sus “Radio Grille Ouverte”. Sa frema Suzana fa colleccien dei Mona Lisa, dins totei sei representaciens, sus lei cinc continènts, l’ostau n’es clafit. Leonardo da Vinci sariá espantat de veire coma lei publicitaris si son agantats sa Gioconda. Es pus aquí, ailàs, per ramassar lei drechs d’autor.