Recòrdis dals camps
Sentor de blat
Rires de « patatas de poma-de-terra »
Eres un colòsse
Solet dins l’imensitat de praals e selvas
Amb-als dets que tenián lo mond
 
Las cucas de fen cargaas sus la remòrca
Los grans d’uerdi e de còlza
Que resquilhan sus la man
Los brots de palha voleant en la lutz
Lo temps passat sus lo tractor
A cultivar e governar
 
Sentir mesclats gasòli, ària, terra e libertat
Emparèro la vita rufa de las gents dal terraor
Gents dal quitram que vivon luenh
Se creon prepotents
Sobeirans de la terra
Paures gusses espaventals
 
Se desmerdèron cada jorn
De lors grolas e dal cul de las vacas
Sensa enmerdar cu que sigue
Tot aiçò acabant coma resèrva nucleària
D’un monde que los demembrarà l’endeman
Per de problèmas novèls
 
Grands ò pichins los discorses sèrvon en rèn
E ansin tot, acabam.
 
Setembre dal 2011



Laurenç Revèst