Maria insistèt: “ As vist come l’evèsque regardèt l’escolabròdo e son ponchon, fa li una letra!” “Es mon superior, mon sobran, es pas facil.” “Chal li escriure!!”. Lo curat s’a pres la tèsta en mans, lo ment en bulhiment e fin finala prenguèt un fuelh e escriguèt: “Monsenhor, dio pas qu’avètz encamalat l’escolabròdo, dio pas qu’avètz pas encamalat l’escolabròdo, mas quora eriatz aquí èra aquí, despí qu’èra aquí... n’es pus aquí.” E l’evèsque respondèt: “ Mossur lo curat, dio pas qu’eriatz en lo liech emb la bòna , dio pas qu’eriatz pas en lo liech emb la bòna, mas se siguessiatz anat durmir en lo liech vòstre, l’escolabròdo, l’auriatz ja trobat!

E cric e crac, la galejaa es acabaa.