Opinion
L’Amor de la Lenga
L’occitan non es ma lenga mairala, ni tanpauc ma lenga pairala. L’occitan es una longa conquista amorosa.
Cinquanta dos ans fa descobriguèri l’existéncia e l’istòria d’aquesta lenga. Prenguèri consciencia de la messòrga e del mesprètz qu’entornejavan los que la parlavan.
Decidiguèri de l’aprendre e de la prendre per companha de viatge damb totas las consequéncias possiblas dins la vida vidanta. I a de femnas que son estadas e que son gelosas del temps que li consagri cada jorn.
Quand comencèri d’aprendre l’occitan viviái (e vivi totjorn) dins un mitan popular que lo francés parlat del biais occitan i èra ja majoritari.
D’occitans d’origina occitanò-parlants o lenga copats del parlar mai o mens passiu, costejavan d’occitans d’adopcion recenta coma mon monde.
De parla ponchuts n’aviá quasiment pas d’aqueste temps.
L’occitan s’ausissiá encara aisidament pels mercats o d’autras manifestacions socialas de las festivas.
Alavètz cossi faguèri e fau per entreténer la flamba de la lenga?
Trobèri una solucion plan simpla que i caliá pensar. La lenga m’atissèri e m’atissi tostemps a l’escriure e a la me parlar. E cada còp que posquèri e que pòdi, m’anèri e me vau confrontar a la vertat de la lenga dels locutors naturals. Lo pòble qué!
Quand se tiran lo morralh de la vergonha, te dobrisson lo cledon d’un paradis idiomatic e lexical d’un ample e d’una beutat qu’es pas de dire.
Per aquò cal saber èsser pacient que non sai.
Cinquanta dos ans fa descobriguèri l’existéncia e l’istòria d’aquesta lenga. Prenguèri consciencia de la messòrga e del mesprètz qu’entornejavan los que la parlavan.
Decidiguèri de l’aprendre e de la prendre per companha de viatge damb totas las consequéncias possiblas dins la vida vidanta. I a de femnas que son estadas e que son gelosas del temps que li consagri cada jorn.
Quand comencèri d’aprendre l’occitan viviái (e vivi totjorn) dins un mitan popular que lo francés parlat del biais occitan i èra ja majoritari.
D’occitans d’origina occitanò-parlants o lenga copats del parlar mai o mens passiu, costejavan d’occitans d’adopcion recenta coma mon monde.
De parla ponchuts n’aviá quasiment pas d’aqueste temps.
L’occitan s’ausissiá encara aisidament pels mercats o d’autras manifestacions socialas de las festivas.
Alavètz cossi faguèri e fau per entreténer la flamba de la lenga?
Trobèri una solucion plan simpla que i caliá pensar. La lenga m’atissèri e m’atissi tostemps a l’escriure e a la me parlar. E cada còp que posquèri e que pòdi, m’anèri e me vau confrontar a la vertat de la lenga dels locutors naturals. Lo pòble qué!
Quand se tiran lo morralh de la vergonha, te dobrisson lo cledon d’un paradis idiomatic e lexical d’un ample e d’una beutat qu’es pas de dire.
Per aquò cal saber èsser pacient que non sai.
Jornalet es possible gràcias al sosten economic e jornalistic dels legeires e benevòls. Se lo podètz sosténer en venent sòci dels Amics del Jornalet o de l'Associacion ADÒC, o tot simplament en fasent un don, atal contribuiretz a far un mèdia mai independent e de melhora qualitat.
L'amor de la lenga, sufis pas.
çò que compte quò es l'amor de se? Qua fasam de nòstra vita a part pacientar en esperar la mòrt?
Lo sistem economic nos a barrat dins un esclavatge que pensam nonmas a obeir, ganhar sa vita, e per aquò trabalhar, trabalhar en contre-partida d'un salairi.
Benleu que la vita es pas qu'aquò. Avem laissat de biais nòstra creativitat e pas solament dins lo domeine de l'art. L'artisan, lo paisan, que siaja un òme o una femna creava totjorn quauqu'a ren que podia en esser crane.
Trabalham per una elita que vòl pas de nòstra emancipacion individuala o mesma colectiva. Avem tot acceptat d'aquela elita. Sem devenguts daus resinhats. "Lo pan de l'autre es pas bon" disia un dire. Mas minjan lo pan de las multinacionalas e nos planjam qu'es pas bon. De la creativitat economica passavam a la creativitat culturala que siaja la cançon o lo conte. Avem pus enveja de chantar. Sem estat transformar en un espctator de vedetas internacionalas, espòrtivas o ben culturalas.
Tenèm aqui l’equacion qu’avèm de resòlver : Balhar l’amor de la lenga als occitans que l’an perduda, per que posquesson la tornar parlar, lèu e plan.
L’escòla es pas lo mejan màger, amai s’es òps. La politica i far coma un rebruga bartàs e empusa las rancors.
Cossi balhar l’ envetja d’aver envetja perficients essent ?
Vòstre comentari es a mand d’èsser validat. Per terminar lo procès de validacion, vos cal encara clicar sul ligam qu’anatz recebre per e-mail a l’adreiça qu’avètz indicada.
Escriu un comentari sus aqueste article
Senhala aqueste comentari