Dins l’emission de ràdio “Les savanturiers” reportavan una experiéncia menada als Estats Units per un escolan de 6ena. Per saber se las patèrlas dels gats tòcan las susfàcias que s’i siètan o s’i colcan dessús, fretèt lo cuol de mai d’un gat de roge dels pòts e espepissèt totes los endreits que s’i pausavan en cèrca de traças de roge. S’avisèt aital que los gats a pelses longs n’avián daissadas d’enlòc e que los a pelses cortets pas que sus las susfàcias moflas. A la fin de l’experiéncia netegèt lo cuol des gats delicadament ambe un toalhon esterilizat.
 
Podèm èsser rassegurats: aquela partida suspècta dels gats tòca pas las susfàcias dels nòstres lòtjaments. Mas ja los gats nos mòstran de bon grat l’anús, l’esquina arcada e la coeta adreitada, quand se sarran de nosautres en quista d’alisadas o de lecariás, en nos gaitant de l’aire de nos dire: “vesètz coma es polit! Ai pas la foira, ai pas de vèrmes, las glandas me son pas enflamadas; per far cort, avètz pas res a crentar, soi en bona santat, e quitament lo podètz sentir per vos assegurar de mon identitat”. Vertat que las secrecions de las glandas analas permeton a las bèstias de se reconéisser, caduna agent una olor especifica.
 
Nosautres, los umans, nos amagam aquela partida de la nòstra anatomia, classificada vergonhosa dempuèi qu’avèm quitat l’Òrt d’Eden. E quand la mostram en nos davalant las cauças o en nos regussam los cotilhons es un signe de protèsta, d’escomesa o de provocacion. Per verificar la nòstra identitat e lo nòstre estat sanitari, an pas besonh de nos venir espepissar ni sentir lo fondament: ara avèm lo “còde QR” (QR code en francés).