Començarai ma cronica emb un messatge personau: se quauqu’un que mi legisse encuei coneisse un productor de brossa o/e de brossin, lo pregui de ne’n mandar l’adreiça per “contactar l’autor dau blòg/opinaire”. Fa bensai vint ans qu’ai pas tastat una boana brossa e ai de mai en mai d’òbra per trovar de brossin.
 
Dins una festa de l’òli (en provençal huile d’olive se ditz òli tot simplament) un amic mi demandet se l’òli entrava dins la compausicien dau brossin. Non, lo ligame entre lei morcelons de fromai aponduts dins lo topin si fa emb d’aigardent de raca e la fermentacien aduè de personalitat au brossin, nomenat tanben cachalha dins lo país aut provençau. N’i a que consideron qu’un brossin sensa quiquets (vers dei moscas, lo mot es pas dins lo diccionari de Mistral) es pas un boan brossin... mai ieu dei quiquets me ne’n passi volontiers! Sus de pan rostit, un brossin caufat a la brasa es lo mai onchós dei fromais. Darnier lo brossin totei lei vins an lo meme gost.
 
Tròup de gents fan pas la diferència (diferènci) entre lei mòts brossin e brossa que totei dos venon dau verbe “brossar” (virar). Per la brossa, convèn de brossar, de virar lo lach de cabra principalament, o de feda, dau tèmps que caufa, fins que bolhisse dins l’ola. Puei levar l’ola de sus lo fuec, apondre de vinaigre blanc, tot en brossant emb una escumadoira. Virar e virar encara en esperant que la brossa prengue e monte en surfàcia. Metre la brossa en mòtle e laissar escorre sieis oras de tèmps. Que siegue dau Ròve o dau Var, la brossa si conserva gaire e duu èstre manjada lèulèu... e se la laissem gastar avem la possibilitat, per  la pas  perdre, de l’apondre dins lo topin dau brossin ente fermentarà.