La velha de la dintrada, lo Ministre de l’Educacion Nacionala, Joan Miquèl Blanquèr çò diguèt: “Sabem plan, se enfaciam las causas, que, de còps que i a, las crompas de fenestrons planièrs son mai importantas al mes de setembre qu’a d’autres moments”.
 
Pel Ministre, doncas, los tres milions de familhas menudas que tòcan l’ARS (allocacions de dintrada escolara) la craman a las laissas Hi Fi de las grandas susfàcias e non pas dins las papetariás o las boticas de vestits pels mainatges. Pr’aquò, aquela sansonha que torna cada an dempuèi un desenat d’annadas es denegada pels estudis del mercat que plaçan los meses d’Agost e de Setembre darrièrs e abans darrièrs pel nombre de televisors venduts.
 
D’unes diguèron qu’aquela falsa informacion, es la marca del mesprètz del Ministre per las classas popularas, lo meteis que se trapava dins la boca dels borgeses sadols e ben pensants que disián qu’èra pas la pena de far la caritat a la pauralha, que l’argent, tanlèu recebut, se l’anavan chucar en plaça de crompar lo pan de l’ostalada. Aquel mesprètz se trapa totjorn uèi en çò dels que dison que l’assegurança caumatge fa pas qu’encoratjar la fenhantisa, que la securitat sociala buta a tirar al rainal, e que l’Estat Providéncia amolís lo nhac, aflaquís la Nacion e desvelopa lo vici.
 
Aquela trista filosofia seriá a l’origina de la lisada del nòstre Ministre? Non, la cal cercar endacòm mai. Avèm remarcat que las vendas de televisors creisson pels grands eveniments que bolegan la molonada, coma los tornegs esportius. Aital, benlèu que lo Ministre se pensèt que la temptacion de se mancar pas la campanha electorala del nòstre President, tre la debuta, seriá talament fòrta que lo monde sacrificarián lo cartable e las calçaduras dels mainatges a la crompa d’un televisor?