Opinion
Lo sapaire Camembert e l’ecologia
Espèri que los mai joves me desencuseràn mas, a còps, i a besonh de jovenòts coma ieu per tornar en rè e parlar de las causas vièlhas…
Al jorn de uèi —frasa que se deu pas dire, brave monde!— lo mot “ecologia” es dintrat dins nòstras vidas e se passa pas una jornada, non pas, una estona sens qu’aqueste siá prononciat o escrich per nos rapelar qu’anam drech a la catastròfa planetària e que nòstres dròlles —per los qu’an agut lo coratge o l’inconsciéncia de ne far— moriràn negats en causa de la pujada dels oceans o secats en causa de la calor, del niño, del trauc dins l’espessor de l’ozòn o los tres a l’encòp!
E, a cada eleccion ara, los ecologistas de segur mas tanben totes los autres candidats a la “sinecura” (!) suprèma jògan al mai-ecologista-coma-ieu-es-pas-possible!
Degun, ça que la, parla pas —almens o ai pas entenut— del premièr que meteguèt l’ecologia sus la plaça publica e dins un programa en se presentant a l’eleccion presidenciala de 1974 estant que Robèrt Lafont aviá pas capitat de recebre las signaturas per se presentar — anatz veire tot aquò sus la tela. Ailàs, faguèt pas que 1,3 % dels sufragis exprimits. Aital, nòstres politicians poguèron far carrièra sens aver a se preocupar dels capricis de qualque pescaluna, foguèsse engenhaire agronòm e agèsse trabalhat en Asia e en Africa dins aquel domeni.
Los tempses an plan cambiat e ara, après rapòrts e rapòrts scientifics mas sustot après las catastròfas en seguida un pauc pertot, la modificacion de las condicions de vida sul planeta es mai presa al seriós… e naturalament, França, jamai en retard d’una guèrra, a la pretencion d’èsser a la poncha del combat. Mas devi admetre que compreni pas tot…
Fa qualque temps ja que la veitura automobila es estada declarada polluaira màger, en particular la que marcha amb lo diesèl.
Los cònsols màgers de matuna vilassa an declarat la veitura diesel non grata per preservar la vida e la santat dels ciutadans.
Lo govèrn s’es virat cap a una politica de veïculs electrics que, çò ditz, pollucionan pas. Per encoratjar lo mond a ne crompar, las ajudas mancan pas e los ministres se privan pas de dire que, gràcia al pargue nuclear actual e a las minicentralas nuclearas a venir, França, un còp de mai, serà a l’avant-garda del progrès e de la sauvagarda del planeta.
Soi espantat, ieu, e gausi pas pus sortir la veitura del garatge. Me fau de pensament per mos dròlles e los dels vesins, comprenètz, e los pòdi pas imaginar transformats en momias en causa de ma desinvoltura…
Ça que la, en admetent que la veitura electrica siá lo nec plus ultra per un avenidor radiós, ont anam pescar los ingredients per fabricar los milions o miliards de batariás? De qué anam far de las batariás usadas?
Ai ben una solucion mas sabi pas se agradarà als decidèires encara que siá pas tròp diferenta del metòde emplegat per se “desbarrassar” de las bordilhas nuclearas.
Es lo metòde del sapaire Camembert qu’enterrava las bordilhas dins un trauc qu’aviá fach e que fasiá un autre trauc per enterrar la tèrra del primièr trauc, etc.
Ecologia quand nos tenes!
Al jorn de uèi —frasa que se deu pas dire, brave monde!— lo mot “ecologia” es dintrat dins nòstras vidas e se passa pas una jornada, non pas, una estona sens qu’aqueste siá prononciat o escrich per nos rapelar qu’anam drech a la catastròfa planetària e que nòstres dròlles —per los qu’an agut lo coratge o l’inconsciéncia de ne far— moriràn negats en causa de la pujada dels oceans o secats en causa de la calor, del niño, del trauc dins l’espessor de l’ozòn o los tres a l’encòp!
E, a cada eleccion ara, los ecologistas de segur mas tanben totes los autres candidats a la “sinecura” (!) suprèma jògan al mai-ecologista-coma-ieu-es-pas-possible!
Degun, ça que la, parla pas —almens o ai pas entenut— del premièr que meteguèt l’ecologia sus la plaça publica e dins un programa en se presentant a l’eleccion presidenciala de 1974 estant que Robèrt Lafont aviá pas capitat de recebre las signaturas per se presentar — anatz veire tot aquò sus la tela. Ailàs, faguèt pas que 1,3 % dels sufragis exprimits. Aital, nòstres politicians poguèron far carrièra sens aver a se preocupar dels capricis de qualque pescaluna, foguèsse engenhaire agronòm e agèsse trabalhat en Asia e en Africa dins aquel domeni.
Los tempses an plan cambiat e ara, après rapòrts e rapòrts scientifics mas sustot après las catastròfas en seguida un pauc pertot, la modificacion de las condicions de vida sul planeta es mai presa al seriós… e naturalament, França, jamai en retard d’una guèrra, a la pretencion d’èsser a la poncha del combat. Mas devi admetre que compreni pas tot…
Fa qualque temps ja que la veitura automobila es estada declarada polluaira màger, en particular la que marcha amb lo diesèl.
Los cònsols màgers de matuna vilassa an declarat la veitura diesel non grata per preservar la vida e la santat dels ciutadans.
Lo govèrn s’es virat cap a una politica de veïculs electrics que, çò ditz, pollucionan pas. Per encoratjar lo mond a ne crompar, las ajudas mancan pas e los ministres se privan pas de dire que, gràcia al pargue nuclear actual e a las minicentralas nuclearas a venir, França, un còp de mai, serà a l’avant-garda del progrès e de la sauvagarda del planeta.
Soi espantat, ieu, e gausi pas pus sortir la veitura del garatge. Me fau de pensament per mos dròlles e los dels vesins, comprenètz, e los pòdi pas imaginar transformats en momias en causa de ma desinvoltura…
Ça que la, en admetent que la veitura electrica siá lo nec plus ultra per un avenidor radiós, ont anam pescar los ingredients per fabricar los milions o miliards de batariás? De qué anam far de las batariás usadas?
Ai ben una solucion mas sabi pas se agradarà als decidèires encara que siá pas tròp diferenta del metòde emplegat per se “desbarrassar” de las bordilhas nuclearas.
Es lo metòde del sapaire Camembert qu’enterrava las bordilhas dins un trauc qu’aviá fach e que fasiá un autre trauc per enterrar la tèrra del primièr trauc, etc.
Ecologia quand nos tenes!
Jornalet es possible gràcias al sosten economic e jornalistic dels legeires e benevòls. Se lo podètz sosténer en venent sòci dels Amics del Jornalet o de l'Associacion ADÒC, o tot simplament en fasent un don, atal contribuiretz a far un mèdia mai independent e de melhora qualitat.
#4 Es possible tanben que mon umor siá pas a l'auçada dels filosòfs, pensaires, scientifics, e autres engènis que pensan que Jornalet s'amerita quicòm de mai "digne" que mos paures mots mas aquí es a mon "emplegaire" de prene sas responsabilitats e de me copar lo fiblet se pensa que mon umor de quatre sòus pòt far fugir los legèired e metre Jornalet en dangièr
#4 De segur, soi pas un scientific mas mon comentari sus la batariás electricas me sembla senat.
Per çò que tòca mon "trabalh" passat al setmaniêr La Setmana coma ara dins Jornalet soi coma un fum d'autres usatgièrs.
Emplegui lo pauc d'occitan que coneissi e las doas o tres idèas que pòdi aver per ensajar de far viure nòstra lenga sens escarnir degun personalament sens rason.
Soi conscient que mon propaus es tot bèl jusut digne d'una convèrsa de cafè de comèrci mas es tot çò que sabi far.. e o fau regularament sens cap de pretencion ni recèrca d'un avantatge qual que siá.
Trabalhar per la lenga totjorn e ensajar de mostrar que pòt èsser un aplech per l'expression de la pensada umana autan coma lo "patés" de París
L'ecologia es tojor estada una engana que s'apieja sobre de nocions geougraficas faussas. Una planeta pòt pas espetar. Pot cramar se lo soguilh s'atura de tròp mas espeta pas jamai.
Los ecologistas voûguèron de motors diesel per que fazion mens de CO2 mas tuèrou 48 000 personas ammé lors particulas.
Enfi quaucun que parla scientificament.
La setmana valia sonque per los articles d'andriu de Gavaudan, tant pel fond que per la qualitat de la linga. Se toti foguèsson estat coma guil, la revista auria durat
http://auvernhat.canalblog.com/
Aqueste matin entà las uèits oras l'estat de la producion d'electricitat èra atal :
Fioul 172 MW 0,x%
Charbon 1175 MW 2%
Gaz 2035 MW 4%
Hydraulique 39,68 MW 8%
Nucléaire 42974 MW 81%
Solaire 173 MW 0,x%
éolien 1551 MW 3%
Bio énergies 791 MW 1%
Selon un calcul de The Globe Program,
la respiration humaine génère en moyenne entre 700 et 900 grammes de CO2 par jour, il s'agit toutefois d'une estimation basique car, au repos, la consommation d'oxygène peut être multipliée par 5 quand nous faisons du sport.
En prenant le chiffre de 800 grammes et une population de 7,7 milliards au 1er janvier 2020, nous pouvons donc estimer que la respiration humaine émet 6,16 millions de tonnes de CO2 par jour, soit 2.248 millions de tonnes par an. Si l'on rapporte ce chiffre aux émissions totales de CO2 (55,3 gigatonnes en 2018 selon le Programme des nations Unies pour l’Environnement), la respiration humaine contribue donc à 4 % des émissions de CO2.
Par comparaison, le transport aérien est responsable de 2,8 % des émissions globales de CO2. La respiration n'est donc pas négligeable dans la part des émissions de CO2, le principal gaz contributeur du réchauffement climatique anthropique
https://www.futura-sciences.com/planete/questions-reponses/rechauffement-climatique-respiration-humaine-contribue-t-elle-rechauffement-climatique-14867/
Vòstre comentari es a mand d’èsser validat. Per terminar lo procès de validacion, vos cal encara clicar sul ligam qu’anatz recebre per e-mail a l’adreiça qu’avètz indicada.
Escriu un comentari sus aqueste article
Senhala aqueste comentari