En aquela chavanha, l'enfant de Barachòla, amb lo bruch de la raissa, avia de mai en mai envieia de pissar. Mas per anar en l'establa de la mula a la coa de laquala Barachòla si ganchava per remontar de la Forniera, chalia traversar lo charrieron inondat sota la raissassa e lo vent virant. Alora, l'enfant a vist las botas de son paire e pisset dintre ! L'endeman, la votz de Barachòla s'es facha ausir. A ficat una rostassa a son enfant. Pi lo monde sabia qu'a lavat los bilhets et que los a sechats sus de fius. Mas penso pas que mòntret sos bilhets. E penso qu'a fach tot aquò au sieu. Sio estat estonat quora la nonagenària a dich que l'avia vist estendre los bilhets amb de chapanas. Sos parents avian un ostalet amb un fenestronet davant l'ostal de Barachòla, benlen l'avia vist d'aquel fenestronet! Mas penso pas.