L’occitanisme non pòt pas mai assumir una posicion de minoritat territoriala dins l’estat francés coma los catalans, los basques, los escosseses o un còp èra los grècs, los finlandeses, los tunisians o los poloneses.... Uèi, cal assumir que l’estat francés a redusit l’occitan a una identitat minoritària dins son territòri, amb una minorizacion sociala similara a la de las femnas, dels omosexuals o dels immigrants... Cal partir d’aquel constat per donar un vam nòu a l’identitat occitana en Occitània
 
Ça que la, del clima al sexisme en passant per las violéncias policièras, lo racisme o las inegalitats, vesèm aparéisser una nova mobilizacion de joves dins fòrça paises. Amb l’intrusion del numeric, los joves an trobat un mejan nòu per sensibilizar l’opinion, a travèrs de formas narrativas nòvas pròprias al web. En particular, las mobilizacions a l’entorn del clima juntan fòrça preocupacions contra totas las discriminacions. A l’exemple de l’ecofeminisme que s’impausa dins las mobilizacions dels joves amb de protocòls per assegurar qu’òmes e femnas an tant de temps similars de paraula o de preséncia mediatica. O ben dins la primària ecologista per l’eleccion presidenciala 2022, ont l’ecofeminista Sandrine Rousseau perdèt de justesa la votacion fàcia a Yannick Jadot.
 
Segon Jeanne Burgart Goutal, que publiquèt “Èsser ecofeminista: teorias e practicas”, l’ecofeminisme s’apuèja subre las semblanças entre violéncias faitas a las femnas e violéncias faitas a la natura. Denóncia l’organizacion sexista de la societat e la destruccion de l’environament, que van amassa. Per l’ecofeminisme, lo capitalisme estatal al començament, puèi colonial e industrial repausa subre dos axes: l’explotacion sens limit de las ressorsas naturalas, que se ditz tanben extractivisme, e l’ierarquizacion demest los umans coma demest la natura. E al dintre dels umans, entre los òmes e las femnas. E al dintre de la natura, entre los animals de companhiá e los de neurissatge intensiu, someses a de condicions de vida òrras. Nòstre sistèma socioeconomic non repausariá pas sonque subre l’explotacion del trabalh pel capital, mas tanben subre la subrexplotation conjunta de las “colonias intèrnas” que son las femnas e la natura: sens lor trabalh gratuit, non reconegut, ocultat, lo sistèma capitalista non poiriá pas foncionar”. L’ecofeminisme se ditz distint del feminisme “materialista” que cerca sonque l’egalitat materiala entre òmes e femnas. Se vòl descolonial e interseccional.
 
Aital, existis per una part de la joventut, una vision englobanta de totas las minorizacions, que la luta contra lo cambiament climatic impausa de refusar los sistèmas de minorizacion tant coma l’explotacion sens limit de la natura.
 
Es una escomesa fòrta per los occitanistas d’inscriure l’egalitat de tractament entre lo francés e l’occitan dins aquel agenda. Qu’es anar contra un dels mites fondators de l’estat francés que rescond la realitat istorica de la cultura occitana a tots los estatjants d’Occitània, e mai a aqueles que dison aver un projècte de societat ecologista, feminista, non racista, non colonial, non xenofòb, non omofòb.
 
En Occitània, per refusar totas las “colonias intèrnas”, l’ecofeminisme pòt sonque èsser occitanista.
 
En sens contrari, per èsser audible, cal que l’occitanisme incluga lo feminisme dins sas practicas.