Lo most, que pòt èsser de rasim blanc o negre, deu bolhir dins l’espaci d’uèch o dètz oras e se deu reduire fins qu’agante una coloracion fòrça escura e que ne rèste solament dos litres e mièg o tres litres de cada dètz, segon la densitat que se voldrà aténher. Las talhadetas, d’un travèrs de det d’espessor, se confisson dins lo quite arròp, mas cal abans las daissar vint e quatre oras dins una solucion leugièra d’aiga e calç per que se durciscan exteriorament. En acabant se lavan plan lavadas e se getan dins lo peiròl, amb l’arròp a mièg còire; la solucion, per dètz quilòs de frucha, se pòt far amb trenta litres d’aiga e un quilo de pèiras de calç.
 
Al País Valencian lo fruch que se confís de costuma amb l’arròp es la carabassa, que pòt èsser de la dicha “porquera” (porcala) o de quina autra sòrta que siá; las proporcions finalas pòdon variar, segon lo gost de cadun, mas lo fruch deu demorar totjorn plan cobèrta d’arròp. I a de luòcs ont meton mai de talhadetas que las necessàrias, e las trason abans que sián confidas per las manjar caudas, tanlèu acabadas: son las tabolles, fòrça apreciadas pels menuts, mas que, naturalament, se pòdon manjar sonque al moment de far l’arròp. L’adjectiu “taboll” o “tabolla” se sòl aplicar als legums o fruches encara un pauc verds, que son los que cal metre dins l’arròp perque, se son madurs, se desfàn (franc de la carabassa, qu’es de consisténcia ferma).
 
Martí Domínguez i Barberà ditz dins L’ullal qu’a la fin de l’estiu i aviá doas fèstas ‘de cosina’, e qu’una èra la del codonhat e l’autra la de l’arròp:
   
Puèi que lo cal far per la tardor, per Nadal i a totjorn agut la costuma de ne manjar, e un nadalet de la sèrra de Mariòla nos o remembra:
   
Tanben es mençonat dins lo nadalet catalan Lo porcairol; ne revirarem una part:
   
Aquela corranda que ven es ara malhorquina, mas ara es per rapòrt a la Quaresma:
   
Quand lo ponch es plan capitat, pòt durar un parelh d’ans, de manièra que, aquí ont i a la costuma de ne far, totjorn n’i a, per tal que los lepets se’n pòscan servir quand voldràn.
 
Dins la comèdia de Serafí Pitarra Lo didot, estrenada lo 2 de genièr del 1876, la patrona de l’ostal se planh d’un amic del marit, que li fa ara la noiriça:
   
Del meteis autor es lo drama Lo forn del Rey, estrenat lo 23 de març del 1880, qu’i trapam tanben un personatge fòrça lepet:
   
Demest los insulars èra tanben fòrça popular e lo podèm trobar dins qualques unes dels contes recampats per Antoni Maria Alcover, coma En Tinyoset (Lo Tinhoson):