Cercatz pas aquestes mots tot novèls dins lo diccionari que son una proposicion per dire mièlhs ço que nomenam dins las familhas recompausadas bèl-paire e bèla-maire.
 
Podriam dire pairastre e mairasta en bona lenga, mai son mau sentits, fòrça negatius, pas brica emplegats nimai emplegables.
 
Aital utilizam los metèisses mots per dire de ligams familiaus qu’an pas res a vèire e aquò fa un fum de trebucs pels enfants. Es quicòm que trebola fòrça familhas e dròlles.
 
Aquel doble emplec ven perque autres còps las familhas se recompausavián après la mort d’un parent. Guèrras, jasilhas, accidents e malautiás fasián de veusas e veuses a bodre. Per aquò los noms de bel-paire o bela-maire non fasián gaire de gèina que lo paire o la maire, eles, i èran pas pus.
 
Mas ara paire e maire desseparats son plan vius e l’apellacion ven faussa del tot: lo paire a pas res a veire amb lo dich “bèl-paire” que demai li a plan sovent presa la plaça!
 
Los franceses semblan d’aver renonciats de solucionar aquò o espèran coma sempre que lo lum lor venga de l’anglés.
 
Per l’occitan que li agrada de crear de mots novèls, prepausam d’adoptar lo terme de Pairejunta per la companha novèla del paire, es junta au paire antau pairejunta.
 
E de dire Mairejunt lo novèl companhon de la maire qu’es junt la maire e per aquò mairejunt. Atau lo mot dona l’exacta relacion dels novèls “conjunts”, sens ges de confusion.
 
Atau lo mairejunt e la pairejunta.
 
Demai sembla plan que l’emplec daus sufixes “junt” e “junta” se justifica d’autant plan que son ja dins lo vocabulari de la familha coma lo mostran los mots conjunt e conjunta.
 
Òi vaqui una pichòta contribucion per melhorar la vida de las familhas.