Avio traversat la vila tota de Granòble per anar escotar de còntes en una sala de’n Fontana. Mas lo contaire tardoneava de venir.
 
Alora, un òme de la gentala comencèt de contar coma mèstre Ros recrutava sos jornaliers. Lilo, un òme ben bastit venguèt dau costat dau caire Ros per cerchar d’òbra. Lo mèstre lo regardèt pi li donèt un dalh per lo testar en òbra. Lilo prenguèt lo dalh e trabalhèt ben e leu. Apres, si diguèt Ros: “trabalha pròpi ben, mas chal veire quant còsta”.
 
Segonda pròva: lo saucisson! Lo mèstre se’n talhet una lesca fina pi lo passet a l’òme. Que s’es talhat un bon tòc. Alora lo mèstre diguèt: “Es pas com’aquò que chal copar lo saucisson. Se la lesca es ben fina, sentes ben lo gost tot”. Alora l’òme prenguèt encara un tòc gròs tòc e diguèt: “vos laisso la lesca de mèstre, aquò es tròp ben per quauqu’un coma ieu, ieu me contento d’una lesca de jornalier”.